Dus waar ligt de grens? Een vrouw in een monogame relatie vertelde me dat ze het heel kwetsend zou vinden als ze erachter zou komen dat haar partner regelmatig emotionele, intieme berichten zou uitwisselen, zonder dat zij daarvan op de hoogte is. Het feit dat ze er niets vanaf zou weten zou nog het ergst zijn. "Ik weet niet of ik dat per se vreemdgaan zou noemen, maar om eerlijk te zijn vind ik die grens ook vrij willekeurig, op dit punt," mailde ze me. "Als je een relatie aangaat, lijkt het me goed om je partner bij voorbaat al te vertellen dat er andere mensen in je leven zijn die belangrijk voor je zijn, en dat dat iets is waar de ander mee om moeten kunnen gaan. Het idee dat je alleen maar emotioneel intiem kan zijn met één persoon voor de rest van je leven, dat kan ook gewoon helemaal niet." (Ze eindigde haar mail met: "Veel liefde!" Zou dit als vreemdgaan tellen als ik een man was geweest?)"Als ik erachter zou komen dat hij emoties, onzekerheden en grapjes met iemand anders zou delen in appberichtjes, en dat voor mij geheim hield, zou ik echt heel verdrietig zijn."
Als iemand die momenteel absoluut geen liefdevolle of toegewijde, romantische relatie heeft, is vreemdgaan niet iets waar ik veel mee bezig ben. Toch ontvang ik vrij vaak enigszins intieme en flirterige privéberichten van willekeurige mannen op het internet, die overduidelijk een partner hebben – en soms zelf verloofd of getrouwd zijn. Ik zou ervan staan te kijken als hun partners er oké mee waren wanneer zij mij berichten sturen als, "Laat me weten wanneer je een keertje in de buurt bent. ;)."Nooit zal ik de berichtenuitwisseling met een comedyschrijver van Tinder van drie jaar geleden vergeten. We stonden op het punt met elkaar af te gaan spreken, toen hij me vertelde dat hij een vriendin had die nogal ver weg woonde, maar dat ze een open relatie hadden. Toen ik door begon te vragen, vertelde hij uiteindelijk dat zijn vriendin helemaal niet wist dat hij op Tinder zat – of dat ze überhaupt een open relatie hadden. (Ik heb een talent ontwikkeld voor bekentenissen uit mannen trekken.)Hij verwijderde zijn Tinder en ik stond onder de douche te schreeuwen. Ging hij vreemd? Ik denk van wel. Niet alleen was het duidelijk wat zijn bedoelingen waren – hij had me maar al te graag gepenetreerd –, maar hij hield het geheim voor zijn vriendin, omdat hij wist dat het niet oké was. Hij probeerde de waarheid voor zowel zijn vriendin als voor mij weg te moffelen, en dat impliceert schuld. Ik zeg het nog maar een keer: het is niet altijd slecht om via apps te flirten als je een partner hebt. Simone de Beauvoir, die aan haar 51-jarige, open relatie met Jean-Paul Sartre refereerde als "het enige, absolute succes in mijn leven," kan ons helpen te begrijpen dat gedrag dat op vreemdgaan lijkt alleen écht vreemdgaan is, als er afgesproken grenzen worden verbroken. Sartre en de Beauvoir zetten samen grenzen op, waardoor ze seks mochten hebben en flirten met andere mensen. Maar als je daar in je relatie niets over afgesproken hebt, en je gaat in het geheim op zoek naar romantische of seksuele stimulatie, misschien moet dan nog eens een goede blik op je relatie werpen. Blijkbaar heb je in dat geval oneerlijkheid nodig om je partner te beschermen. In The Prime of Life heeft de Beauvoir het over de bevrijdende werking van eerlijkheid:"Niet alleen was het duidelijk wat zijn intenties waren – hij had me maar al te graag gepenetreerd –, maar ook hield hij het geheim voor zijn vriendin."
Een van de vrouwen die ik sprak, die overigens op het punt staat te gaan trouwen, vertelde: "Een goede vuistregel is: wat zou mijn partner ervan zeggen als hij dit te zien zou krijgen? En als je je met die gedachte niet comfortabel voelt, is dat een slecht teken." De algemeen geldende regel is hier, denk ik, om geen achterbaks stuk stront te zijn. Maar deze regel is natuurlijk niet op alles van toepassing. Als jij het bijvoorbeeld fijn vindt iedere keer te masturberen bij het zien van Emily Ratajkowski's instagramaccount, kun je dat lekker voor jezelf houden. Sommige dingen zijn echt alleen voor jou bestemd.Eén ultiem doel vuurde ons aan, de drang om alle ervaringen te omarmen, en daarover te getuigen. Soms betekende dit dat we andere paden moesten bewandelen – maar altijd zonder de minste van onze ontdekkingen van elkaar te verhullen. Als we samen waren, verbogen we onze verlangens zo hevig om aan de vereisten van deze gemeenschappelijke taak te voldoen, dat we – zelfs bij ons afscheid – nog steeds als één dachten. Dat wat ons verbond, bevrijdde ons ook; en in deze vrijheid waren we zo dicht met elkaar verbonden als mogelijk.