Isabelle Griffioen studeerde af op squirten en is nu een expert

Squirtende vrouwen, het blijft een beetje een taboe, en iets wat we vooral in porno zien. Dat dacht Isabelle Griffioen (26) ook, en daarom maakte ze van dat onderwerp haar eindwerk op de Willem de Kooning Academie. Voor haar eindexamen maakte ze de expositie bed girls, die bestaat uit een film waarin ze openhartig over masturberen praat met haar moeder en oma, en ze ontwierp masturbeer-vriendelijke artikelen, zoals een deurhanger met Do not disturb I'm discovering myself. Ze heeft het haar missie gemaakt om ervoor te zorgen dat jonge mensen niet alleen beter voorgelicht worden wat betreft masturberen, maar dat het bovendien oké is om te doen.

Online vind je wel wat handleidingen die gaan over masturberen en seksplezier voor vrouwen, zoals die van het initiatief OMGYES. Maar er wordt weinig onderzoek gedaan naar het vrouwelijke ejaculeren. We spraken met Isabelle over haar missie om squirten uit de taboesfeer te bevrijden en de ongemakkelijke gesprekken die zij voor haar project met haar moeder en oma voerde.

Broadly: Hoi Isabelle, je bent met een 9 afgestudeerd op squirten. Hoe kwam je op dit nogal specifieke onderwerp?
Rond mijn twaalfde kwam ik voor het eerst klaar met vocht erbij. Ik dacht dat het urine was, en daar schrok ik zo erg van dat ik jarenlang geen orgasmes heb gehad. Op mijn twintigste kreeg ik er weer een en dat wilde ik graag met mijn vriendinnen delen. Zij vonden het heel snel TMI – waardoor het voelde alsof ik over een taboe praatte. Squirten wordt vaak geassocieerd met porno of fetisjen, terwijl het gewoon een vorm van klaarkomen is.

In het begin richtte ik me op waarom mannen het soms zo smerig – zelfs tot uitmaken aan toe – of juist helemaal geweldig vinden. Hoezo is het anders als een man klaarkomt? Maar tijdens het onderzoek kwam ik tot de ontdekking dat de schaamte door iedereen in stand wordt gehouden, en dat de oplossing ligt bij de seksuele onafhankelijkheid van meisjes. Dus ik wilde de nadruk leggen op voorlichting voor meisjes. In je expositie laat je een korte film zien waarin je met je moeder en oma over masturberen praat, terwijl je broer het filmt.
In eerste instantie wilde ik het met ze hebben over het creëren van een ritueel waardoor moeders en dochters makkelijker kunnen praten over masturberen, maar het kreeg een andere wending omdat ze zeiden dat ze zichzelf nooit hebben gedaan. Ik had verwacht dat het een beetje ongemakkelijk zou zijn – met je moeder en oma praten over masturberen – maar dit was nog erger dan ik dacht. Mijn oma vertelde dat ze een vagina vroeger omschreven als "een slagerswinkel op zaterdagavond met allemaal vellen en lellen" – de schaamte zat er al vroeg in. Wat vonden je moeder en oma ervan om mee te doen?
In eerste instantie wisten ze niet eens dat ik het met hen over masturberen wilde hebben, ze dachten dat het vooral over mij zou gaan. Mijn moeder vond het uiteindelijk prima, maar toen we op de expositie waren, wilde ze er niet lang bij staan. Ze schaamde zich een beetje en was bang dat mensen haar zouden herkennen. M'n oma vond het niet erg, ze dacht dat iedereen het toch na een uur vergeten was.

In je afstudeerwerk staat de moeder-dochterrelatie centraal, waarom?
Ik kwam erachter dat het veel impact heeft wat moeders tegen hun dochters zeggen. Een kinderpsycholoog vertelde dat je zelfs angsten van je moeder overneemt, zoals een angst voor spinnen. Op het gebied van seks denken moeders vaak: ze komen er vanzelf achter. Mij werd ook verteld dat het vies was om te masturberen. Ik denk dat het belangrijk is om dat te doorbreken en je kind goed voor te bereiden.

Een product dat je hebt ontworpen is de 'clay your first toy'. Het is de bedoeling dat je samen met je moeder een speeltje van klei gaat maken.
Ja, ik heb het ontworpen zodat ze samen een manier hebben om erover te praten en om te laten zien dat het normaal is. Als de klei opdroogt wordt het rubber en is het klaar voor gebruik. Ik heb er expres voor gezorgd dat het iets is dat je moet kleien en dat het geen piemelvorm heeft. Het moet een genot zijn voor jezelf, zonder gelijk een associatie te hebben met een andere man of vrouw.

Wat heb je geleerd van je project?
In Rwanda is het bijvoorbeeld heel normaal om te squirten. Daar ga je naar een kruidendokter om de "rivier weer te laten stromen" als je niet squirt. Dat vond ik wel een mooi verschil. In Engeland en Australië is squirten in porno juist verboden, omdat het urine zou zijn. Ik vind dat heel seksistisch. Ik zie jezelf orgasmes geven als een vorm van empowering. En ik merk dat veel meisjes hun eigen verhaal vertellen als ze mijn project zien. Er was een moeder die zei dat ze eerlijker wil zijn tegen haar kinderen. Ik vond het fijn om te horen en te zien dat vrouwen samen erover praten en uit die schaamte treden.

Wat kunnen we van je verwachten in de toekomst?
Ik heb een 'squirt-sheet' ontworpen, omdat ik altijd bang was dat er blijvende vlekken in het matras komen als ik met een jongen seks had. Daardoor hield ik me in, maar genoot ik er niet echt van. Het zou een droom zijn om dit op de markt te brengen. Als er een product voor is, dan zien mensen dat het niet gek is en dat we erover kunnen praten. Een ander plan is om workshops te geven aan meisjes in groep acht of in de eerste klas van de middelbare school om te praten over hoe je je lichaam kan ontdekken. En hoe je er met moeder over kan praten zodat je weet dat het oké is om te doen. Praat je er nu gemakkelijker met vrienden over?
Ja, ik kan nu alles zeggen en ben veel opener. Iemand vertelde me dat ze voor het eerst heeft gesquirt en ik vind het bijzonder dat ik nu de persoon ben aan wie ze dat kan vertellen. Ze noemde me de "squirtautoriteit van Nederland."