Ching Shih was de meest gevreesde vrouwelijke piraat ooit

Dit verhaal komt uit het boek History Vs. Women: The Defiant Lives That They Don’t Want You To Know , van Anita Sarkeesian en Ebony Adams.

Ja, het klopt dat de meeste piraten van oudsher mannen waren. Toch was een van de meest gevreesde piraten uit de geschiedenis een jonge, Kantonese vrouw. Ze heette Ching Shih, en ze werd heerser van een van de grootste piratenvloten ooit, en het brein achter een drijvende criminele organisatie met zoveel macht dat zelfs het Chinese leger er niets tegen kon beginnen.

Over haar vroege jaren is weinig bekend, behalve dat ze een tijdje in een bordeel werkte. In 1801 trouwde Ching Shih met de piratenleider Ching Yih en al snel heersten ze samen over een steeds groter wordend imperium van versnipperde groepjes piraten, waar ze een goed geoliede machine van maakten. Zes jaar later ging manlief dood en Shih wist precies wat ze moest doen: de leiding nemen over een stuk of veertig à zestigduizend piraten.

Dat al die piraten er oké mee waren dat een vrouw de baas was, zegt iets over haar politieke vaardigheden en het respect dat ze moet hebben verdiend. Niet veel later koos ze Chang Pao, hun geadopteerde zoon, als commandant van de krachtigste vloot en uiteindelijk trouwde ze met hem. Een beetje vreemd was dat wel, maar de twee vormden een goed team. Hun plundertochten werden gevreesd in de hele Zuid-Chinese Zee.

Hoe Ching eruitzag weet niemand, maar geschiedkundigen gaan ervan uit dat ze haar piratenman verleidde met haar looks en niet met haar intellect. Er zijn verhalen waarin ze wordt omschreven als een godin met zwaarden, maar er zijn betrouwbaardere teksten die haar een ‘goed militair strateeg’, ‘streng gedisciplineerd’ en ‘een goede zakenvrouw’ noemen. Daar zit geen woord Spaans bij.

Ze mag dan wel de regels van wat je als vrouw wel en niet mag of kan doen naast zich neer hebben gelegd, er waren wel degelijk regels die ze belangrijk vond, namelijk de regels die golden op haar schip. Met behulp van Chang Pao stelde ze een gedragscode op met regels voor gedrag, financiën en machtsverhoudingen van de vloot, evenals een partij straffen waar je u tegen zegt voor mensen die de regels niet naleefden.

Een van die regels was dat alle buit geregistreerd moest worden en dat tachtig procent in de pot ging. Ironisch genoeg was stelen uit de pot het ergste wat een piraat kon doen, op straffe van de dood. Ching Shih trad zodanig streng op tegen wangedrag, dat alle piraten goudeerlijk waren en hun uiterste best deden om zich goed te gedragen.

Dankzij haar nauwkeurige maar meedogenloze heerschappij, toverde Ching Shih het bloederige en chaotische werk van de piraten om in een gestructureerde business. En de business was goed: Shih werd er schathemeltjerijk van.

Net als bij elke succesvolle leider, veroveraar of generaal, ging dat ten koste van een boel onschuldige levens. Haar opvallende verhaal herinnert ons ondanks de grenzen waar vrouwen tegenaan lopen, ze net zo bruut, dapper, briljant, krachtig en angstaanjagend kunnen zijn als mannen.

De Chinese overheid deed enorm z’n best om de piraten te stoppen, maar dankzij Shihs strategische inzicht, werd haar vloot zo machtig dat de overheid uiteindelijk maar ophield met proberen ze te vernietigen en in plaats daarvan begon met onderhandelen.

Shih wist dat piraterij geen carrière is voor de lange termijn, zeker niet als het gemiddelde pensioenplan bestond uit een zeemansgraf. In 1810 stapte ze de boot af en liep, omringd door de vrouwen en kinderen van haar piraten, ongewapend naar het kantoor van de lokale autoriteiten om het over amnestie te hebben.

Het lukte haar om een goede deal te maken: niet alleen kregen zij en alle piraten die zich overgaven een volledig pardon voor al hun misdaden, ze mochten ook nog eens al hun geplunderde goederen houden. Ze kregen zelfs baantjes van de overheid als ze dat wilden. Haar man werd uiteindelijk luitenant in het leger, waar hij een vloot commandeerde die volledig bestond ex-piraten.

Dankzij haar slimmigheden en haar moed, bracht Shih haar laatste jaren niet als crimineel door in de gevangenis, maar door haar rijkdommen te verzamelen en met pensioen te gaan als een gewone burger. Of nou ja, gewoon – ze bracht nog wat jaren door met het runnen van een casino in Kanton, waar ze volgens de overlevering een rustig leven leidde. Of in elk geval zo rustig als je het kan hebben als eigenaar van een notoir gokpaleis.

Ze stierf uiteindelijk in 1844 op de mooie leeftijd van 69. Nog een bijzonderheid, naast dat ze de machtigste vrouwelijke piraat aller tijden was: een piraat die sterft van ouderdom.