Tieners hebben een hele verfrissende kijk op de wereld. Vooral als je ze iets vraagt over hoe die wereld verneukt wordt door de oudere generatie. Helaas worden jongeren, en hun ideeën, vaak genegeerd. Eerder dit jaar probeerde de SVA School of Visual Arts in New York dit te veranderen. Ze vroegen Amerikaanse middelbare scholieren om foto’s in te sturen die hun perspectief op het land weergeven. Met 2017 America laat elke deelnemer in ieder geval één foto zien, soms meer. Het resultaat? Een expositie met meer dan 2000 foto’s.
Advertentie
We spraken curator Stephen Frailey over de show, waarvan de toon van de expositie zowel boos als optimistisch is. Eigenlijk precies zoals de tieners dus.
Creators: Ha Stephen, waarom was deze open call gericht aan middelbare scholieren?
Stephen Frailey: Ik ben de laatste twee jaar op veel middelbare scholen geweest. Met de expositie wilde ik de scholieren laten zien dat wat ze vinden en meemaken geen geïsoleerde ervaring is, en dat er wel degelijk een gemeenschap is die hun inspanningen ondersteunt. Maar ik was ook gewoon nieuwsgierig hoe zij zouden reageren op dit heftige moment in het Amerikaanse leven.Zie je terugkerende dingen in de inzendingen?
Vanwege het thema komt de Amerikaanse vlag vaak terug, net als vrijheid van meningsuiting en identiteit. Ik was geïntrigeerd door de hoeveelheid tekst, onder andere op het lichaam. Ik vraag me af of dit komt doordat mensen steeds meer en vaker tatoeages hebben. Het lichaam wordt daarnaast niet geseksualiseerd, maar eerder ingezet als politiek middel. Ook zijn er veel portretten te zien en genderfluidity is een feit.
Stephen Frailey: Ik ben de laatste twee jaar op veel middelbare scholen geweest. Met de expositie wilde ik de scholieren laten zien dat wat ze vinden en meemaken geen geïsoleerde ervaring is, en dat er wel degelijk een gemeenschap is die hun inspanningen ondersteunt. Maar ik was ook gewoon nieuwsgierig hoe zij zouden reageren op dit heftige moment in het Amerikaanse leven.Zie je terugkerende dingen in de inzendingen?
Vanwege het thema komt de Amerikaanse vlag vaak terug, net als vrijheid van meningsuiting en identiteit. Ik was geïntrigeerd door de hoeveelheid tekst, onder andere op het lichaam. Ik vraag me af of dit komt doordat mensen steeds meer en vaker tatoeages hebben. Het lichaam wordt daarnaast niet geseksualiseerd, maar eerder ingezet als politiek middel. Ook zijn er veel portretten te zien en genderfluidity is een feit.
Heb je het gevoel dat de toon van de tentoonstelling hoopvol is?
Je ziet echt een gevoel van bezorgdheid in het werk, hoewel er ook veel voorbeelden zijn van hele gewone en plezierige momenten uit het dagelijkse leven. Maar er lijkt een duidelijk besef te zijn dat we op een keerpunt zitten.Begrijp je nu beter hoe jonge mensen fotografie gebruiken om met politieke onderwerpen om te gaan?
Ik denk dat er opvallend werk te zien is, vol nieuwsgierigheid, zelfvertrouwen en een goed gevoel voor beeld. Ik ben onder de indruk hoe sommige studenten complexe sociale en politieke observaties moeiteloos samenvoegen met hun eigen leven – de politiek van het persoonlijke. Ik denk dat het gevoel van boosheid, dat vaak gepaard gaat met het leven van middelbare scholieren, nu veel meer gefocust is.
Je ziet echt een gevoel van bezorgdheid in het werk, hoewel er ook veel voorbeelden zijn van hele gewone en plezierige momenten uit het dagelijkse leven. Maar er lijkt een duidelijk besef te zijn dat we op een keerpunt zitten.Begrijp je nu beter hoe jonge mensen fotografie gebruiken om met politieke onderwerpen om te gaan?
Ik denk dat er opvallend werk te zien is, vol nieuwsgierigheid, zelfvertrouwen en een goed gevoel voor beeld. Ik ben onder de indruk hoe sommige studenten complexe sociale en politieke observaties moeiteloos samenvoegen met hun eigen leven – de politiek van het persoonlijke. Ik denk dat het gevoel van boosheid, dat vaak gepaard gaat met het leven van middelbare scholieren, nu veel meer gefocust is.
Advertentie
Heeft social media daar veel invloed op?
De impuls om het dagelijks leven vast te leggen – om dit obsessief te kaderen en deze observaties vervolgens te delen op social media – heeft het bewustzijn van visuele communicatie veel groter gemaakt. Dat heeft er dus misschien ook voor gezorgd dat jongeren sneller een affiniteit voor fotografie ontwikkelen.Zie je een groot verschil tussen de foto’s van deze jongeren en wat er op de kunstacademie wordt gemaakt?
Ik zie veel overeenkomsten, vooral met de eerstejaars – dat zie je vooral in de experimenten, het onderzoek en hun ervaring. Maar na het eerste jaar zie je bij de kunstacademiestudenten thema’s met meer diepgang.Is de jongere generatie nog steeds enthousiast over fotografie als medium, ondanks dat het massaal wordt gebruikt in onze samenleving?
Ik denk dat het besef dat er constant een gigantische hoeveelheid beelden juist zorgt dat ze het als een uitdaging zien om origineel te zijn. Het is moeilijk om een eigen stem te vinden tussen de stormvloed van informatie en de schijnbare drang om alles te documenteren.Dit artikel verscheen eerder op VICE Amerika.
De impuls om het dagelijks leven vast te leggen – om dit obsessief te kaderen en deze observaties vervolgens te delen op social media – heeft het bewustzijn van visuele communicatie veel groter gemaakt. Dat heeft er dus misschien ook voor gezorgd dat jongeren sneller een affiniteit voor fotografie ontwikkelen.Zie je een groot verschil tussen de foto’s van deze jongeren en wat er op de kunstacademie wordt gemaakt?
Ik zie veel overeenkomsten, vooral met de eerstejaars – dat zie je vooral in de experimenten, het onderzoek en hun ervaring. Maar na het eerste jaar zie je bij de kunstacademiestudenten thema’s met meer diepgang.Is de jongere generatie nog steeds enthousiast over fotografie als medium, ondanks dat het massaal wordt gebruikt in onze samenleving?
Ik denk dat het besef dat er constant een gigantische hoeveelheid beelden juist zorgt dat ze het als een uitdaging zien om origineel te zijn. Het is moeilijk om een eigen stem te vinden tussen de stormvloed van informatie en de schijnbare drang om alles te documenteren.Dit artikel verscheen eerder op VICE Amerika.