Foto door Adrian Ragasa via Stocksy
Foto door Adrian Ragasa via Stocksy 

FYI.

This story is over 5 years old.

Identiteit

De prikkelende opkomst van de tepelpiercing

Eeuwen geleden waren vrouwen al bezig hun tepels te doorboren, als een uiting van genot en opstandigheid.

Isabella van Beieren, de koningin van Frankrijk, was dol op een diep decolleté. Ze ontwierp zelfs gewaden met zo'n diepe hals dat ze inkijk tot aan haar navel had. Haar open jurken moesten vooral haar juwelen benadrukken. Ze had namelijk haar "paradijselijke appeltjes" (zoals ze tepels noemden in de veertiende eeuw) met diamantjes gepierced, waar goud en parelkettingen aan hingen. Soms droeg ze zelfs kleine tepelhoedjes.

Advertentie

Isabella wordt vaak genoemd als de eerste vrouw die tepelpiercings droeg. Dankzij haar werden tepelsieraden een trend onder rijke vrouwen in de 14e en 15e eeuw, maar dat verklaart niet waarom er van vrouwen in sommige West-Europese steden rond 1890 "bijna werd verwacht dat ze hun tepels pierceten". En het zegt ook niks over waarom nu zo'n negen procent van de vrouwen met gepiercete tepels rondloopt. Oorbellen en clitpiercings lijken altijd in eenzelfde mate geliefd te zijn, maar de populariteit van de tepelpiercing gaat al eeuwen op en neer.

Isabelle startte een trend, maar ze was niet de eerste die zich realiseerde dat je borsten kon versieren. Volgens The Naked Woman: A Study of the female bodyversierden vrouwen al veel langer hun tepels, zolang ze maar gewoon borstvoeding konden geven. "Zo'n drieduizend jaar geleden bedekten vrouwen in het oude Egypte hun tepels al met bladgoud," schrijft onderzoeker Desmond Morris. "In het oude Rome, zo'n tweeduizend jaar geleden, versierden vrouwen hun tepels met rouge om hun vrijpartijen wat spannender te maken."

Het daadwerkelijke piercen van de tepels is van oorsprong eigenlijk een mannentraditie. Het was een manier om je mannelijkheid te tonen. Julius Caesar zou er bijvoorbeeld een gedragen hebben, als symbool voor kracht. In de Encyclopedia of Body Adornment van Margo DeMello staat dat zeemannen een tepelring namen als ze een gevaarlijke zeeroute hadden overleefd. Maar hoewel mannen nog altijd graag hun mannelijkheid benadrukken, verdween het mannelijke tepelsieraad weer naar de achtergrond. Toen de laatste Texaanse Karankawa-indianen overleden, die hun tepels doorboorden met riet, stierf de traditionele mannelijke tepelpiercing uit.

Advertentie

Aan het einde van de 19e eeuw begonnen vrouwen pas weer volop hun tepels te doorboren. In grote Europese steden, zoals Londen en Parijs, verwierf de tepelpiercing een zekere status. Hier waren verschillende redenen voor, maar de voornaamste was dat de tepelpiercing modieus en kinky was. Veel onderzoeken, zoals The Golden Age of Erotica en The Book of Kink: Sex Beyond the Missionaryverwijzen naar een artikel uit 1890 in het Victoriaanse Engeland. In dat artikel werd geschreven over het piercen van de tepels, die met kettingen aan elkaar werden verbonden.

"Eind 1890 kwam de 'boezemring' in de mode. De ring werd verkocht bij dure Parijse juweliers," schrijft Steven Kern in Anatomy and Destiny: Acultural History of The Human Body. "Deze 'borstring' werd door de tepel geboord en sommige vrouwen droegen ze in beide tepels, waar ze dan een klein kettinkje tussen spanden. Dankzij de ringen leken de borsten groter en bleven ze in een constante staat van opwinding."

Deze ringen werden volgens Kern niet met open armen ontvangen door de rest van de maatschappij. "De medische gemeenschap was woedend op deze cosmetische ingrepen. Volgens hen waren ze in strijd met het traditionele doel van het vrouwenlichaam." Tepels waren een onschuldig iets waar kinderen aan zogen, maar gepiercete tepels werden een symbool voor opstandigheid en genot. De piercings werden vervolgens een vorm van privilege, omdat alleen welvarende witte vrouwen konden rebelleren zonder ervoor gestraft te worden.

Advertentie

We kunnen niet alles geloven wat er geschreven is over de vroege periode van de tepelpiercing, schrijft Charles Lafave op BME: Body Modification Ezine. De populariteit is in sommige opzichten wat overdreven, maar in tijdschriften uit die tijd zien we wel dat de tepelpiercing graag gezien werd. Selma Kadi, een Duitse studente aan de Universiteit van Wenen in 2007, zocht de waarheid in John Bull beim Erziehen, een verzameling brieven aan een Victoriaans Engels tijdschrift.

"Een correspondent citeert een brief van een dokter uit New York, die klaagt over jonge Amerikaanse vrouwen die naar Europa gaan en tepelpiercings laten zetten in Parijs," schrijft Kadi. De piercing werd vooral gedragen door "dames van de nacht", aldus de tijdschriften La vie parisienne en Fin de siècle. "De brochure waarschuwt dat de tepelpiercing gevaarlijk zou zijn voor de gezondheid. Ze zouden zelfs een "ongezonde sensualiteit" opwekken, legt Kadi uit. Die gezondheidsrisico's, waarschijnlijk in combinatie met een heleboel preutsheid, zorgden voor de volgende ondergang van de tepelpiercing.

"Ik denk dat de tepelpiercing op dat moment minder populair werd in Europa omdat mensen dachten dat het pijn zou doen, het in de weg zou zitten bij de borstvoeding en de piercings werden gezien als een gezondheidsrisico," zegt Rayner W. Hesse, auteur van Jewerlymaking Through History:An Encyclopedia, in een mail aan Broadly. "Aan het begin van de twintigste eeuw was de tepelpiercing bovendien te vulgair voor de puriteinse Amerikanen van die tijd."

Advertentie

Maar in de jaren zestig werden de tepelpiercings in de Verenigde Staten wel populair, maar vooral bij de SM- en homogemeenschap. Fakir Musafar en Jim Ward, twee gerespecteerde personen uit de LHBT-gemeenschap, zetten in deze periode hun tepelpiercings. Vanaf dat moment zag je steeds vaker piercings en andere vormen van lichaamsaanpassingen in de SM- en homogemeenschap.

Volgens lokale piercingshops is de trend nu weer helemaal terug. Adam Block, bedrijfsleider en piercer bij The End is Near in Brooklyn, ziet een enorme toename in het aantal tepelpiercings bij jonge vrouwen tussen de 18 en 25 jaar. Toen Broadly met hem sprak had hij er die dag al vier gezet, en soms zijn dat er zelfs acht per dag. Zo'n tachtig procent van de tepelpiercings die hij zet, is bij vrouwen.

Waarom we onze tepels ineens weer doorboren heeft waarschijnlijk dezelfde redenen als in de Victoriaanse tijd: het ziet er mooi uit, heeft een bepaalde culturele status en het is seksueel stimulerend. Maar Block denkt dat er nog een reden is waarom ze ineens zó populair zijn: beroemdheden.

"Het is allemaal de schuld van Kylie Jenner," grapt Block in zijn email.

Allen Dabbs, piercer bij generation8tattoo in Los Angeles denkt ook de populariteit van de tepelpiercing te wijten is aan Kylie Jenner en Instagram. In januari 2015 plaatste Jenner een foto waar haar tepelpiercing door haar paarse shirt te zien was. Later verwijderde ze de foto vanwege "controverse". Ook beroemdheden as Bella Hadid, Rihanna en Kendall Jenner hebben hun tepels gepierced, maar toch kijkt iedereen naar Kylie.

Advertentie

"Ik heb zeker een paar klanten gehad die vroegen om een piercing aan dezelfde kant als Kylie Jenner," zegt Dabbs.

Toch denken Block en Dabbs niet dat de tepelpiercing ooit zo populair wordt als de oorpiercing. "Er zit een te groot stigma op tepelpiercings. Ze worden vaak geassocieerd met sletterig gedrag of als iets heel pijnlijks," zegt Dabbs.

De piercing is heel privé. Je kan in een kamer staan vol met mensen in pak en niet weten wat ze onder hun kleren hebben.

Adrian Castillo vanAdorned uit New York is iets optimistischer. Hij denkt dat er misschien veel meer mensen tepelringen dragen dan we denken. Je ziet ze alleen niet omdat we niet meer rondlopen in jurken met een decolleté tot onze navels.

"De piercing is heel privé. Je kan in een kamer staan vol met mensen in pak en niet weten wat ze onder hun kleren hebben," zegt hij. "De tepelpiercing is juist zo cool omdat we nooit helemaal zeker weten hoe populair hij eigenlijk is."

-

Vrouwen praten misschien veel, maar we horen ze te weinig. Daarom is Broadly Nederland er. Like onze pagina.