De belangrijkste tweets van onze tijd: Michael Caine zit opgesloten op zolder

Er is een specifiek soort beklemmend gevoel van angst dat je krijgt als je ergens opgesloten zit. Het begint in je borst en kruipt omhoog naar je keel – je kent dit wel; elke keer dat je ergens opgesloten zat, zelfs als het maar eventjes duurde, voelde je dit – en dan schiet je hartslag omhoog, en begint het bloed in je aderen te bonken, en ga je steeds sneller ademhalen en voordat je het weet probeer-je-kalm-te-blijven-maar-dat-is-niet-makkelijk. Elke keer dat de lift met een schok stil komt te staan. Elke keer dat je aan het einde van de gang het geluid hoort van een sleutelbos die de deur dichtdraait. Elke keer dat je te lang in een afgelegen hoekje van de bibliotheek bent blijven zitten en opeens de lichten uitgaan. Zijn ze…zijn ze je vergeten? Zit je hier opgesloten, misschien voorgoed? De wc-deur gaat niet open en je voelt de plotselinge weerstand van de knip, de onmogelijkheid om het slot open te krijgen dat je luttele minuten geleden nog soepeltjes dichtdraaide. En daar is die paniek weer: omhoog, door je borst en schouders, tot je het gevoel hebt dat je geen adem meer krijgt.

Het lijkt me dan ook niet zo'n pretje om opgesloten te zitten op een zolder. Maar Michael Caine zou dit niet weten. Want hij heeft nog nooit opgesloten gezeten op een zolder. Voor zover wij weten, dan.

Michael Caine heeft in zijn leven 274 tweets geschreven, en gezien die spaarzaamheid en ingetogenheid moeten we wel concluderen dat alles wat hij wél zegt belangrijk is, gewichtig is; dat het dingen zijn waar we even goed voor moeten opletten. Michael Caine gebruikt Twitter niet als afleiding op z'n werk, als middeltje om nog even niet aan dat budgetspreadsheet te hoeven beginnen, zoals jij en ik. Hij livetweet geen voetbalwedstrijden. Michael Caine gebruikt Twitter alleen voor grote aankondigingen, boodschappen die van wereldbelang zijn. Hij opent alleen de Twitterapp op zijn telefoon als de tijd daar het allerrijpst voor is. Hij zat niet opgesloten op zolder die ene keer. Echt niet.

Toch is er een vraag die we moeten stellen: waarom ontkende Michael Caine dat hij opgesloten zat op een zolder? Het is een beetje het Streisand-effect: voordat Michael Caine zei dat hij niet opgesloten zat op een zolder, dacht ik ook maar geen seconde dat hij opgesloten zat op een zolder. Maar toen, toen hij zei dat hij niet opgesloten was op een zolder? Het enige waar ik nu nog aan kan denken is Michael Caine die opgesloten zit op een zolder.

–  maar ik wil dat je je nu, heel even, voorstelt dat Michael Cain opgesloten zit op een zolder. In dit denkbeeldige scenario ben jij niet op deze zolder; jij staat eronder, onder het zolderluik. Een stevige houten ladder leidt naar boven, naar het zolderluik. Op de ladder zitten verfvlekken, een permanente laag stof. Je weet precies hoe deze ladder ruikt en hoe hij voelt aan je sokkenvoeten. Er klinkt een dof gebonk, het geluid van iemand die met z'n vuist op een deur bonkt, steeds harder en wanhopiger. En je hoort de stem, gedempt door het houten luik, maar nog steeds herkenbaar. Het is Michael Caine. "KLOTE," zeg hij. Hij is gefrustreerd en oververhit en in paniek. "KLOTE. DE—DE DEUR! DIE KLOTEDEUR!" Je staat daar en luistert een paar minuten naar de stilte. En dan hoor je het: het klinkt als een hond, een hijgende en piepende hond, maar je weet dat het geen hond is. Het is Michael Caine, knielend op de zoldervloer, die snikkend zijn lot aanvaard.

Michael Caine heeft zich nog nooit zo machteloos gevoeld.

Michael Caine is ervan overtuigd dat hij hier zal sterven.

– maar goed, ja, de reden dat Michael Caine zich genoodzaakt voelde om te ontkennen dat hij ooit opgesloten zat op een zolder is een verhaal uit een roddelblad van 2012 dat beweerde dat hij opgesloten zat op een zolder. Dit is niet zo gek, eigenlijk, en gebeurt al sinds Twitter een ding werd: er wordt iets geschreven over een celebrity, daar lachen we allemaal even hartelijk om, en dan begeeft de celebrity in kwestie zich op Twitter om het verhaal te ontkrachten.

Mocht je toch het hele verhaal willen lezen, dan kan dat op de website van de Daily Mail.

Maar wat deze tweet zo iconisch maakt, zo belangrijk, zijn twee dingen: de nonchalante toon van "nog een verhaal over dat ik opgesloten zat op een zolder," alsof dit niet het eerste nepnieuws is dat is verspreid over Michael Caine die opgesloten zat op een zolder, alsof Michael Caine al zijn hele carrière wordt achtervolgd door zulke beschuldigingen, vanaf zijn beginjaren in het theater via zijn doorbraak in Zulu tot zijn parodiedagen in de jaren negentig en de rol van "Christopher Nolans bejaarde muze" die hij nu speelt: al die hoogtepunten, die triomfen, telkens weer overschaduwd door roddelbladen die liegen dat hij opgesloten zat op plekken, vooral op zolders.

En ten tweede is daar nog die ongebruikelijke spelling van het woord "attic". Strikt genomen is "attic" met een "k" gewoon fout, niet hoe het in het woordenboek staat in ieder geval, maar stel je nu eens voor dat Michael Caine dit zegt met zijn cockneyaccent. Dan hoor je een harde "k" aan het eind, als hij het zegt, toch? En daarom spelt hij het natuurlijk ook zo. Caine is een man die zich niet aan de taalregels hoeft te houden; Caine is een man waar taalregels voor buigen.

De situatie waar we ons nu in bevinden is dat Michael Caine nooit meer een zolder kan betreden. Want wat als het luik achter hem dichtvalt? Wat als hij toch, ondanks zijn roem en status en vooruitziende blik, toch daar belandt, opgesloten op zolder? Michael Caine geknield op de ruwe houten vloer, met ontvelde vuisten van het bonken op de deur, die met een snik zegt: "Ze zijn allemaal uitgekomen. De voorspellingen zijn allemaal uitgekomen."