Floor Jansen van Nightwish kocht van haar eerste geld een demonisch schilderij

Floor Jansen is al zo’n twee decennia lang een vaste waarde in de metalscene. Ze brak door met de symfonische metalband After Forever en werd later zangeres van de Finse metalband Nightwish. Als Floor in Nederland in de media kwam, was dat meestal als ‘de internationale metalsensatie die niemand in Nederland kent’. Maar zo obscuur is ze nou ook weer niet – mijn ouders (niet bepaald metal-liefhebbers) hadden een After Forever-cd, die misschien nog wel vaker op stond dan Sting en U2, en vroeger had vrijwel iedere alto minstens een Nightwish-hoodie. Je zou zeggen dat Floor alleen al van die merchandise een lekkere boterham kan smeren. Sinds ze het AVROTROS-programma Beste Zangers won, zit Floor in hetzelfde mainstreamschuitje als Jan Smit. TROS-omaatjes door het hele land zullen uit hun sta-op-stoelen zijn gelanceerd door haar vertolking van The Phantom of the Opera met operazanger Henk Poort. Deze maand treedt ze op tijdens het Sportgala, en in januari tourt ze door het land. Een mooi moment om haar te spreken over binnen- en buitenlandse roem – en de financiële voorspoed die daarbij komt kijken.

After Forever was een succesvolle band, maar het geld dat ermee verdiend werd, werd ook netjes geïnvesteerd in een piano en apparatuur. Floors eerste Nightwish-inkomsten zorgden er in een klap voor dat ze flink wat geld over had voor uitspattingen. Maar werd er ook een beetje uitgespoten? VICE: Floor! Wat heb je gekocht van je eerste Nightwish-knaken?
Floor Jansen: Ik heb een schilderij gekocht, van de Franse kunstenares Anne Bachelier. Er staat een vrouw op met lang, donker haar, in een rode jurk. Ze staat in een lichtstraal, maar in de schaduw om haar heen zie je allerlei demonen. Duistere figuren die haar proberen aan te vallen.

Waarom wilde je dat schilderij graag hebben?
Mijn liefde voor dat schilderij ontstond in een tijd dat het niet echt denderend ging met me. Ik woonde in Roermond, After Forever was gestopt en ik probeerde een nieuwe band uit de grond te stappen. Dat lukte mondjesmaat, het was heel hard werken. Toen kreeg ik een burn-out. Ik was helemaal terug bij af. Vlakbij mijn huis zat een galerie, en die hadden dat schilderij in de etalage hangen. Ik zag het als symbool voor mezelf. Ik probeerde mezelf wanhopig vast te houden aan wat er nog wel was, maar ik zag overal dreiging. Ik heb jaren naar het schilderij gekeken. Als het verplaatst werd, was ik bang dat het verkocht was. Ook nadat ik verhuisde naar Finland keek ik nog af en toe op de website van de galerie. Ik had absoluut niet de mogelijkheid om zoiets te kopen, het was boven mijn budget, dus daar dacht ik ook nooit aan.

En toen kon het ineens wel.
Ja! Met mijn huidige man – toen nog mijn vriend – ben ik naar het schilderij gaan kijken. Hij moest het natuurlijk ook mooi vinden, het is een heel groot ding. Gelukkig was hij ook heel enthousiast. Maar toen we thuiskwamen in Finland, bleek ons huis er te klein voor. Ah, dus je moest er meteen een huis bij kopen.
Ja. Heb je ook de stijl van je nieuwe huis aangepast op je schilderij?
Nee dat hoefde niet, het paste er sowieso bij. Ik heb het idee dat jij gevoelig bent voor een bepaalde esthetiek. Een beetje, eh, mag ik gothic zeggen?
Nee, absoluut niet. Dat heeft geen fuck te maken met wat ik doe. Er zijn sowieso heel veel dingen die ik mooi vind. En je wordt ook wat diverser als je ouder wordt. Als je zeventien, achttien bent wil je alles conform een stijl, maar later wil je daar ook wel van afwijken. Ik heb ook veel schilderijen van natuurdingen. Landschapjes?
Nee, meer dieren, planten, een schilderij met allerlei soorten kevers. Hoe laat je in de metalscene eigenlijk zien dat je geld hebt?
Niet. Nobody cares. Ik geef ook niks om geld, ik vind het belangrijker of iemand een goede muzikant is. Ik heb ook niet het idee dat dit bij anderen leeft. Geld geeft geen status in de metalscene. Het is eerder andersom, sommige mensen hebben best geld, maar ze laten dat niet zien. Als ik lees over iemand die een horloge kan kopen van 70.000 euro, of een auto voor een bedrag waar je drie huizen van kunt kopen, dan denk ik alleen maar: really? Was dat het beste waar je je geld in kon stoppen? Ik zou dat niet aan mezelf kunnen verkopen, als je kijkt wat een ellende er is in de wereld. Hotelkamers trashen is wel een rock-‘n-roll manier om te laten zien dat geld geen rol speelt. Heb je dat ook nooit gedaan?
Ik niet, maar het is bij Nightwish weleens gebeurd, voordat ik erbij kwam. Daar is iedereen ook nog steeds wel van onder de indruk. Waarom hebben we dat in godsnaam gedaan, vragen ze zich dan af. Het was lachen, maar ook zonde van de spullen. Over spullen gesproken! Ik ken Nightwish vooral van de bandshirts die alle alto’s vroeger op school droegen. Gaat het met de merch nog steeds zo lekker?
Veel metalbands hebben een publiek dat graag iets heeft van de band. Een mooie cd, bijvoorbeeld, met een mooi boekje. We besteden veel tijd, aandacht en liefde aan het maken van artwork, ook voor op shirts, en mensen willen dat graag hebben.

Nu je hebt meegedaan aan het tv-programma De Beste Zangers ben je ook bekend bij het TROS-publiek en de rest van tv-kijkend Nederland. Lonkt het schnabbelcircuit?
Vergis je niet, ik heb al een internationale carrière, dus ik heb daar niet zoveel tijd voor. Ik heb er geen behoefte aan om voor iedereen te spelen die zegt: "Nu kennen we Floor Jansen, die kan ook wel komen opdraven." Ik heb gelukkig een heel team om me heen, dus alleen de leuke aanbiedingen komen bij me door. Ik ga nu wel bijvoorbeeld een solo-tour doen waarbij ik de nummers uit het programma speel gecombineerd met andere nummers uit mijn carrière. Beyoncé heeft weleens op het huwelijk van een miljardair in India gezongen. Is dat ook niks voor je?
Zoiets doe je volgens mij vooral voor het geld. Doe je dat voor je lol? Ik denk het niet. Teringeind vliegen, bij een huwelijk van mensen die je niet kent, aan de andere kant van de wereld. Ik heb al zoveel gedaan en gezien, ik vind het heel fijn dat ik kan zeggen: nee dankjewel, ik blijf liever thuis. Bedankt, Floor!