Beeldend kunstenaars van Degas tot Rick Guest hebben hun inspiratie gehaald uit de perfecte lichaamscontrole van dansers. Maar terwijl het meeste van hun werk gaat over de atletische capriolen van de dansers, legt fotograaf Nir Arieli ze in zijn fotoserie Flocks juist vast in volledige kalmte. De serie bestaat uit intieme foto’s van verschillende dansgroepen terwijl ze uitgeteld op een hoop liggen. Voor de fotograaf was het een zoektocht naar “wat er overblijft van het lichaam van de dansers als het dansen zelf achter de rug is.” “Mijn richtlijn is om nooit naar iets perfects te zoeken, maar naar een mix van iets dat naar mijn mening een natuurlijke aantrekkingskracht en complexiteit in zich heeft,” vertelt Arieli aan The Creators Project. “In Flocks wil ik de diepliggende gevoelens vastleggen die vaak aan seks en de dood gekoppeld worden. De beelden zijn rustig maar ze bevatten ook drama. En er is ook een zekere intimiteit in terug te zien, wat ik als rode draad en inspiratie in mijn werk zie.”“Ik gaf iedere groep dezelfde opdracht, maar toch pakte elk gezelschap het anders aan. Zo bestond iedere dansgroep uit verschillende nationaliteiten, hadden ze allemaal een andere achtergrond en bewogen ze anders. De dansers begonnen hun lichamen in elkaar te schikken door samen te werken en elkaar met hun schouders en ruggen te ondersteunen. De dansgroep Cedar Lake wilde bijvoorbeeld een hoge stapel maken waardoor uiteindelijk een geweldige toren van mensenlichamen in mijn studio ontstond.”De dansers stralen een gevoel van vertrouwen uit, iets dat volgens Arieli alleen mogelijk is omdat de dansers hun eigen lichamen en dat van de anderen door en door kennen. De foto’s zijn een doolhof van ledematen en gezichten, waaruit de individuen haast niet meer te onderscheiden zijn.Bekijk meer werk van Nir Arieli op zijn website.
Advertentie