Bekijk ‘DIVERSIDEAS’: onze nieuwe video over diversiteit en racisme in België

In onze DIVERSIDEAS-serie nodigen we inspirerende mensen uit om hun mening te geven over allerlei onderwerpen die zich onder de parapluterm van de “diversiteit” verschuilen.

Op 28 augustus 1963 schreef Martin Luther King geschiedenis met zijn “I Have A Dream” speech, waarin hij droomde van een wereld waarin we allemaal als gelijken zouden worden gezien en behandeld, ongeacht onze huidskleur. Om de 56ste verjaardag van deze toespraak te vieren, besloot VICE uit te zoeken hoever het staat met zijn droom hier in België.

Daarom vroegen we tien creatieve jonge mensen om te antwoorden op vragen als: Is België een racistisch land? Is positieve discriminatie echt een positieve zaak? Wat te vinden van culturele toe-eigening?

We toverden onze vergaderzaal drie dagen lang om tot studio, om het gesprek aan te gaan met mensen met verschillende identiteiten en ervaringen: rappers Swing en Dvtch Norris, DJs Wutangu, Black Mamba en UNOS, fotograaf Mous Lamrabat, illustrator Loulou João, danser en choreograaf Nick Coutsier, journalist en presentator Anne-Sarah N'Kuna en zangeres Martha Da’ro.

Blijkbaar wel. Maar wordt die diversiteit ook overal gerespecteerd en geëerd zoals het zou moeten? Dvtch Norris, Anne-Sarah, Wutangu en Swing groeiden op op het platteland en allen gaven ze hetzelfde antwoord: nee, er is amper tot geen diversiteit buiten grote steden. “Ik kom uit Ekeren en daar had je aan de ene kant witte mensen, en dan mij”, lacht Dvtch. Anne-Sarah ontdekte pas toen ze in Brussel belandde wat diversiteit echt betekende. Daarnaast stelt Loulou dat veel gemeenschappen naast elkaar (en dus niet samen) leven. Kunnen we dan wel echt spreken over diversiteit?

Sinds de laatste verkiezingen zijn kwesties als identiteit, diversiteit en racisme relevanter dan ooit. Eén op vijf Vlamingen heeft op Vlaams Belang gestemd, dus is de kans best groot dat daar een aantal van tussen je Facebookvrienden zitten. “Ik denk dat een groot deel van de jongeren die dat hebben gedaan, eigenlijk niet doorhebben dat ze voor een racistische kutpartij hebben gekozen”, zegt Dvtch. Voor Black Mamba zijn de resultaten van de verkiezingen een bevestiging van de situatie. Wutangu herinnert ons eraan dat het proces van dekolonisatie nog lang niet afgerond is. Over dat thema mag je trouwens meer verwachten in een volgende video, dus stay tuned.

Positieve discriminatie is een manier om diversiteit te garanderen in alle sectoren en alle lagen van onze samenleving. Anne-Sarah is er een voorstander van: “Sommige mensen starten gewoon met 3 punten minder. Positieve discriminatie geeft hen simpelweg de kans die achterstand in te halen en zo op gelijke voet met de anderen te staan.” Martha Da’ro heeft er een minder positieve mening over, omdat ze al heeft ervaren hoe het voelt om enkel en alleen gekozen te worden zodat een quota gehaald wordt. “Ik werd ooit opgebeld voor een rol en toen ik op de auditie aankwam, waren er alleen maar Marokkaanse en zwarte vrouwen. Dat is walgelijk.”

Anderen, zoals Black Mamba en Nick, proberen er gewoon het beste van te maken. “Ik ben me ervan bewust dat ik mijn job bij StuBru heb kunnen scoren omdat ik een vrouw van kleur ben. Maar ik grijp die kans om te laten zien dat ik eerst en vooral een goede dj ben.”

Waar ligt de grens wanneer mensen dingen uit andere culturen overnemen? Anne-Sarah vindt culturele toe-eigening vaak respectloos: “Het stoort mij vanaf het moment dat een andere cultuur gebruikt wordt om er geld mee te verdienen. En eigenlijk ook al zonder dat economisch aspect.”

Mous en Nick vinden dat we misschien net iets te gevoelig aan het worden zijn op dat vlak: “We hebben de neiging om te snel over culturele toe-eigening te spreken, terwijl de mensen in kwestie die andere cultuur soms enkel willen vieren.”

Naast al de uitdagingen, wilden we ook aandacht besteden aan de schoonheid die al die diversiteit ons kan opleveren. Zo vertelden de geinterviewden ons met een vleugje nostalgie en humor over het moment waarop ze doorhadden dat ze niet wit waren. Wat blijkt? Een eenvoudige tekening in de kleuterklas kan op dat vlak veel teweeg brengen…

Alle interviews eindigden ook op een positieve noot: onze sprekers vertelden ons wanneer ze voor het eerst trots waren op hun afkomst. Sinds de kindertijd, zoals voor Swing: “Ze noemde mij Baracus [van The A-Team] toen ik klein was, en dat vond ik zo cool!” Bij anderen kwam die trots pas later, dankzij een professionele doorbraak, zoals voor Nick of Anne-Sarah…

Eén ding staat vast: naast hun afkomst zijn ook de meningen van deze creatives heel divers.

Wil je elke zaterdag een overzicht van onze beste verhalen toegestuurd krijgen? Schrijf je dan nu in voor onze newsletter.

Volg VICE België ook op Instagram.