Een paar ideeën voor mensen die meer geld hebben dan ze uit kunnen geven

Rijke mensen en corporaties hebben zoveel geld dat ze letterlijk geen idee meer hebben wat ze ermee moeten. Dat bleek vorige week uit een artikel van Axios. Volgens de nieuwssite hebben de lage rente (waardoor het makkelijker is om geld te lenen van de bank) en de globalisering (waardoor arbeidskosten lager worden) er samen toe geleid dat grote bedrijven sinds de financiële crisis van 2008 een Dagobert Duck-achtige winst hebben geboekt. Daarnaast zijn veel ultrarijken nog veel rijker geworden doordat ze geprofiteerd hebben van overheidsbeleid, zoals de verlaagde belastingen van Donald Trump. Maar in plaats van dat geld nuttig te besteden, kopen ze vooral hun eigen aandelen terug, zijn ze op hun geld gaan zitten of gooien ze het op dubieuze investeringen.

De rijkste 1 procent van de Amerikaanse huishoudens beschikt volgens Axios over een recordbedrag van 303,9 miljard dollar. Dat is een hoop meer dan de 15 miljard dollar die ze voor de financiële crisis hadden. Aangezien deze mensen geen flauw idee lijken te hebben hoe ze dat moeten besteden, zijn wij zo vrij geweest om een paar suggesties te geven.

In de geschiedenis van de mensheid zijn er veel rijke volken geweest die nog rijker wilden worden, en dus maar de wereld rondreisden om andere landen te plunderen en gruwelijke dingen te doen met de lokale bevolking. En afgezien van die gruwelijke dingen, gedragen de allerrijksten van vandaag zich min of meer hetzelfde. Elon Musk

lanceerde

een auto de ruimte in, Jeff Bezos kondigde onlangs aan dat hij het een prima idee vond om

ruimtekoloniën te stichten

en NASA is van plan om private bedrijven hele dure kaartjes

te verkopen

om naar het internationaal ruimtestation ISS te reizen. Het ontwikkelen van private ruimtereizen is erg duur en zal ongetwijfeld leiden tot een boel gefaalde projecten – een perfect gat om al je miljarden in te flikkeren. Bijkomend voordeel: misschien volgen al die rijkelui wel Musks droom om te sterven op Mars.

Met dank aan de schrijver Anand Giridharadas zijn meer mensen zich ervan bewust dat filantropie vaak een middel is voor rijken om hun handen te wassen in onschuld, terwijl ze tegelijkertijd meer macht verzamelen dan je zou willen in wat toch een democratie zou moeten zijn. En toegegeven, het voelt vast lekker om je naam terug te zien in vleugels van beroemde musea en vleiende woorden in de pers. Je kan een lekkere (aftrekbare) som geld uitgeven om universiteiten en concertgebouwen op te knappen, en tegelijkertijd de boel afleiden van je minder lovenswaardige uitgaven. Zorg er wel voor dat je je miljarden niet op een al te grove manier bij elkaar hebt geharkt, anders willen al die prestigieuze instituten niks met je te maken hebben.

Tijdens de voorverkiezingen in 2012 was er vrijwel niemand die de voormalige voorzitter van het Huis van Afgevaardigden, Newt Gingrich, als nieuwe president wilde hebben, behalve misschien Gingrich zelf. Toch wankelde zijn campagne maandenlang door dankzij de genereuze casinomagnaat Sheldon Adelson, die een slordige twintig miljoen dollar doneerde aan Gingrich. Het Amerikaanse systeem om campagnes te financieren is sowieso zeer toegankelijk voor rijke mensen: het is vrij eenvoudig om de maximale donatiebedragen te omzeilen. Het zorgde er in 2016 voor dat er een aantal republikeinse kandidaten schaamteloos op de knietjes gingen voor Adelson: Marco Rubio benadrukte bijvoorbeeld zijn steun voor Israël en zijn haat jegens online gokken. Dit alles is ongetwijfeld slecht voor de democratie, maar als je zo rijk bent als Sheldon Adelson, is het toch hartstikke leuk om politici precies te laten doen wat jij wilt?

De familie Koch is erg rijk. Ze hebben niet alleen veel geld, maar ook jonge telgen zoals Wyatt Koch, die

shirts verkoopt

voor honderd euro met prints van geldzakken erop. Je waardeloze kinderen boven water houden terwijl ze van dom project naar dom project slalommen, hun eerste kunstwerken aanschaffen, dan paarden en vervolgens pijnboompittenmelk op de markt willen brengen – het tikt allemaal flink aan

Je weet dat je het wil. Doe het gewoon! Hoe moeilijk kan het zijn?