VICE-editors van over de hele wereld reageren op de overwinning van Clinton

Dat lauwe, beetje zurige briesje dat je voelt is niet gewoon de herfstwind - het is de collectieve zucht van verlichting die de wereld slaakt nu Clinton de nieuwe president van Amerika is. Het was even nagelbijten, maar het is godzijdank voorbij.

Hoewel er na deze jaarlange puinhoop van een politieke campagne ongetwijfeld een nieuwe nachtmerrie zal opduiken op het wereldtoneel, wilden we even een momentje nemen om stil te staan bij wat de rest van de wereld vindt van de verkiezingsuitslag. Daarom vroegen we onze collega's van VICE-kantoren over de hele wereld om iets te typen over hun gevoelens nu Clinton gekroond wordt tot de nieuwe POTUS, en een foto te kiezen die volgens hen dit historische moment het beste samenvat.

Ik denk dat mijn verwilderde gezicht op deze drie jaar oude foto vrij goed het overheersende gevoel in de wereld samenvat, nu Hillary Clinton kampioen is geworden. Uiteraard is er de blijdschap en opluchting, maar tegelijkertijd is er ook de totale verwarring over wat er zojuist gebeurd is.

Het voelt een beetje alsof iemand zojuist per ongeluk een enorme stapel kratten koud bier heeft ontdekt, net op het moment dat het huisfeestje waar we met z'n allen waren echt grimmig begon te worden. Het moment waarop de alcohol op is, zelfs de goedkope fles supermarktport inmiddels soldaat is gemaakt, mensen langzaam in een collectieve agressieve dronk verzeilen, en groepjes af en aan naar de wc gaan om lijnen donkergele speed te doen en elkaar in de kut te grijpen.

Nu is de stemming omgeslagen in een hopie van verschrikte blije mensen, met ongemakkelijke omhelzingen en klamme oksels van het angstzweet, omdat we beseffen dat we zojuist aan een after van apocalyptische proporties zijn ontsnapt. Ook tekent de onzekerheid over de toekomst een frons in onze partygezichten, want wie zegt dat we nooit meer op zo'n duister feest met een lege koelkast terecht gaan komen? Wie zegt dat er binnenkort niet weer een gore fles port de sfeer gaat verzieken? Hoe dan ook, voor nu is het feest.

- Ewout Lowie, Editor VICE Nederland

Wat een opluchting. De overwinning van Clinton betekent twee dingen. Ten eerste, dat die gênante vertoning die de Amerikaanse verkiezingscampagne was eindelijk voorbij is. Ten tweede, dat de wereld eigenlijk gewoon blijft doorgaan zoals hiervoor. Voor de Duitsers is dat het beste dat we van Clinton konden verwachten – dat alles min of meer hetzelfde blijft.

Dit staat mijlenver af van het optimisme dat we voelden bij de overwinning van Obama, maar als je nadenkt over wat de andere optie was, valt het allemaal wel mee. Aangezien we op dit moment te maken hebben met de opkomst van onze eigen populistische en xenofobische politieke beweging, is het geruststellend om te weten dat inspelen op de onderbuikgevoelens van de kiezer niet altijd betekent dat je gaat winnen.

– Matern Boeselager, VICE Duitsland

Pfieuw, bedankt dat jullie het niet voor ons allemaal verneukt hebben, Amerika! We zaten wel even op het puntje van onze stoel. Die opgeblazen vuilniszak vol gefrituurde kip en exemplaren van Mein Kampf begon zelfs hier al flink zorgelijk te ruiken, maar we hebben hard ons best gedaan om ons superioriteitsgevoel te onderdrukken om het niet nog zwaarder voor jullie te maken. Nu staat ons een eindeloze gezelligheidswedloop te wachten tussen Trudeau en Clinton. Al selfienemend zullen ze de Keystone XL-pijplijn proberen te slijten aan een generatie van milieuactivisten die denken dat ze weg kunnen fietsen voor het olieprobleem. Vervolgens zien we ze samen op wereldtour, als een instagramgenieke Thelma en Louise, terwijl ze met Bono op de achterbank door Afrika rijden om de wereldhonger op te lossen via social media. Maar dat is prima, we hoeven ons tenminste niet druk te maken om een kernoorlog.

-Justin Ling, VICE Canada

Het kwam niet als enorme verrassing, maar we hebben wel even een enorm diepe collectieve zucht geslaakt. Amerika, en daarmee in zekere zin het hele Westen, zal niet bestuurd worden door een verwarde vrouwenhater, en dat is – gek genoeg – reden voor een feestje. Bovendien houdt Hillary van de Denen: in een debat met Bernie Sanders vertelde ze hoe warm ze werd van het Scandinavische model.

Maar, zoals ze al snel toevoegde: "We zijn hier niet in Denemarken. Ik hou van Denemarken, maar dit is Amerika." Daar heeft ze wel een punt. Zij zijn Amerika. Wij zijn een onbelangrijk, welvarend land met de zaakjes goed op orde, dat graag bevriend wil blijven met de zware jongens. Dat is voor ons Denen een stuk makkelijker geworden nu niet die blaffende pitbull, maar het eigenwijze omaatje daar de aanvoerder van is.

- Lars Jellestad, VICE Denemarken

Voor een aanzienlijk deel van de wereldbevolking is Clinton niet de Amerikaanse president waar ze altijd al van hebben gedroomd. Ze is onmiskenbaar onderdeel van het systeem en bovendien nogal slordig met haar e-mail. Maar ze is ook een vrouw die met vakkundigheid en respect voor logica en democratie een arrogante, hatelijke leugenaar heeft verslagen. Sommige mensen vinden dat ze allebei even erg zijn, maar ik ben het roerend eens met een reactie die ik op Facebook zag, waarin iemand zei dat het is alsof je moet kiezen tussen een maaltijd van een stomende mensendrol of kip, en dan klagen dat de kip niet perfect gaar is.

– Dimitris Theodoropoulos, Managing Editor VICE Griekenland

Mijn God, het is je gelukt. Je hebt de Oempa Loempa-man verslagen. Je hebt de toupet de grond in getrapt. Je wist dat je wel moest winnen op de avond van het eerste debat, toen je zijn kleedkamer binnenliep, vier kapsters aan de kant schoof, het doekje dat zijn nekmake-up van zijn kraag moest houden wegtrok en hem de hand schudde. Hij leek redelijk – menselijk, zacht aan de randjes; bijna alsof dit hele gedoe een absurde act was, een uit de hand gelopen sketch. Hij vroeg je nummer – "een ding onder kandidaten, snap je, zou stom zijn als we opeens op dezelfde avond in dezelfde staat staan!" – en je hebt het gegeven. Stom van je. De volgende ochtend om een uur of twee trilde je telefoon: "Stuur eens een naaktfoto."

Maar het is je gelukt: je hebt het varken verslagen. Jij bent Hillary Rodham Clinton, de president van de Verenigde Staten. Ergens in de verte, achter een heleboel hagelwitte muren, hoor je zachtjes het geluid van een saxofoon. Het is Bill, die een overwinningssolo speelt in bad.

Het eerste dat je moet doen is Engeland bellen. Voor het eerst in de geschiedenis zijn de leiders van de VS en het Verenigd Koninkrijk allebei vrouwen. Feministen zullen dit in de toekomst een van de belangrijkste telefoontjes in de geschiedenis van de vrouw noemen. De Britse geheime dienst verbindt je door, via een beveiligde lijn. Je hoort een raar, piepend geluid. Pas na een volle minuut besef je dat het geluid een vrouwenstem is: "… en dat is het verdomde punt," zingt Theresa May. "Corbyn, ik bedoel, hij is niet veel meer dan een dakloze wezel in een slecht zittend pak." Je pakt een pen en begint aantekeningen te maken. "Sorry," zeg je, "sorry, Theresa, ik geloof dat er wat ruis op de lijn zit. Ik wilde alleen–" "Nee, je had de eerste keer beter moeten luisteren." Ze klinkt scherp. Ze klinkt…boos, nu al?

"Het is verdomme vijf uur 's ochtends hier, ik ben speciaal wakker gebleven om met jou te praten. Tijd voor een Brexit." Klik. Wat is een Brexit? Wat is een Jeremy Corbyn? Had ze het die eerste minuut nou over Top Gear? De kleine probleempjes van zo'n klein landje. Je zakt in je stoel, die presidentiële bubbel is al doorgeprikt. Je hebt deze slag misschien wel gewonnen, maar de oorlog moet nog beginnen.

– Joel Golby, Staff Writer VICE UK

Nou, het is d'r gelukt. Het lijkt nu alsof het ook niet anders had kunnen lopen, maar we werden vanochtend toch even wakker met een diepe en welgemeende zucht van verlichting. We kennen het riedeltje wel voor de komende paar weken – alle weldenkende wereldleiders zullen haar feliciteren, onze premier Matteo Renzi zal een manier vinden om haar overwinning te linken aan zijn aankomende constitutionele referendum ("de Amerikanen hebben 'ja' gezegd tegen verandering!"), en we zullen eindeloos blijven bakkeleien over waarom we nog niet klaar zijn voor een vrouwelijke president in Italië.

Wat er overblijft is een wereld die opgelucht is, maar niet echt enthousiast. Na de meest roekeloze campagne in de geschiedenis van de Verenigde Staten, hebben ze een van de saaiste en meest nietszeggende presidenten verkozen. Geen hoop of verandering, alleen geruststellende stabiliteit. Ik zeg niet dat ik liever het alternatief had gehad, maar dat we niet meer doodsbang zijn met z'n allen is niet hetzelfde als dat alles helemaal prima is.

- Flavia Guidi, Assistant Editor VICE Italië

Begrijp me niet verkeerd – we hebben de e-mails allemaal gelezen, we weten dat ze niet ideaal is, maar we zijn blij met jullie keuze. We waren doodsbang voor Trump. Voor de meeste mensen in de westerse wereld klonk al dat gedoe over dat hij de Derde Wereldoorlog zou beginnen misschien nogal over the top, maar geloof me, je kijk op de wereld zou anders zijn als je op een raketworp afstand van Rusland woont – zoals wij Roemenen.

Het afgelopen jaar hebben we bataljons Amerikaanse tanks en troepen over onze snelwegen voorbij zien trekken, op weg naar de NAVO-basis aan de Zwarte Zee in Oost-Roemenië. We hebben gekke propaganda gezien van de Russische ambassade in Boedapest, waarin werd beweerd dat de Russen vijftig jaar geleden alleen maar met tanks ons land binnen kwamen zetten om ons te helpen, om ons land en onze industrie te redden. We zijn niet echt vechtersbazen, dus we hebben niet zoveel zin om ons land als slagveld te laten dienen voor twee autoritaire leiders die zin hebben om een wedstrijdje lange-afstandspissen te houden in Oost-Europa. Ik denk dat we daar maar net aan zijn ontsnapt, dankzij jullie stem. Dus bedankt – en tot de volgende keer, denk ik.

– Mihai Popescu, Senior Editor VICE Roemenië

We snappen best dat iedereen Hillary Clinton een beetje haat, en dat linkse kiezers vinden dat ze de minste van twee kwaden is – los van de nihilisten die hoopten dat Trump zou winnen omdat ze het leuk vinden als de wereld in de fik staat. Maar afgezien van haar goedkeuring voor de oorlog in Irak, is er geen bewijs dat Clinton iets anders is dan een liberale, linkse democraat. FiveThirtyEight heeft een analyse gemaakt van de politieke positie van Clinton in de afgelopen jaren. De conclusie was dat ze nog altijd een liberaal is, zoals ze altijd is geweest.

Dat maakt natuurlijk niet zoveel uit voor de mensen die stemmen met hun onderbuik, die zich meer verbonden voelen met een proto-fascistische peuter. We hebben een paar van die figuren rondlopen in Oostenrijk – onze eigen presidentsverkiezingen was een gelijkspel tussen de groenen en de extreemrechtse vrijheidspartij. Die laatste gebruikte precies dezelfde tactieken als Trump om hun tegenstander onderuit te halen en zichzelf in een slachtofferrol te plaatsen. De verkiezing van Clinton is een overwinning voor de feiten, een overwinning voor vrouwen, en het zou zelfs kunnen helpen om onze lokale rechtse retoriek wat te temperen.

– Markus Lust, Editor-in-Chief VICE Oostenrijk

Serviërs houden bijna net zoveel van Trump als de Russen, dus het is moeilijk te verkroppen dat de oranje machoman heeft verloren van Clinton. Vooral omdat Clinton, volgens sommigen, Servië meer haat dan welk land dan ook. Ze wordt ervan verdacht het brein te zijn achter de NAVO-bombardementen op ons land in 1999, toen haar man president was.

Bovendien houden onze vijanden van toen, de etnische Albanezen in Kosovo, enorm veel van de Clintons. Ze waarderen Hillary's stijl zo erg, dat ze zelfs twee winkels hebben waar alleen maar powersuits zoals zij die draagt worden verkocht. Reden genoeg voor Serviërs om haar te haten. Maar omdat Amerika Amerika is, zal onze regering haar feliciteren. En de rest van het volk zal zeggen: "Het is verschrikkelijk in de VS, ze schieten elkaar overhoop op straat, en de dollar regeert de wereld," terwijl ze hun aanmelding voor de green-cardloterij invullen.

– Aleksandra Nicsik - News Editor VICE Servië

Oké, dus Clinton heeft gewonnen. Zijn we verbaasd? Niet echt. Ze had de publieke opinie en het grote geld aan haar kant, en zelfs die mailtjes konden daar niks aan veranderen. We zullen nooit weten hoe de wereld met Trump aan het Amerikaanse roer eruit zou hebben gezien, maar de wereld met Clinton aan het hoofd zal niet veel anders zijn dan voorheen.

Het feit dat ze een vrouw is, zal ook niet veel veranderen – en is een slecht argument voor vrouwen dat we haar klakkeloos moeten steunen. Thatcher, Merkel, May, en onze Spaanse vicepremier Saenz de Santamaría zijn vrouwen, en maken eerlijk gezegd niet veel betere beslissingen dan hun mannelijke tegenhangers. Maar Clinton is natuurlijk wel beter dan een openlijk racistische en vrouwen hatende ouwe lul, dus dat is in ieder geval iets.

- VICE Spanje

Dit waren de eerste Amerikaanse verkiezingen waar de Poolse bevolking iets om gaf: volgens het Centrum voor Publieke Opinie (CBOS) vond 74 procent van de Polen deze verkiezingen "best belangrijk" of "heel belangrijk". Slechts 6 procent dacht dat het beter zou zijn voor Polen als Trump zou winnen, en 57 procent was voor Clinton. Dus nu kunnen we met z'n allen even lekker opgelucht uitademen, en daarna weer teruggaan naar onze gebruikelijke binnenlandse vetes - tussen links en extreemrechts; de katholieken tegen de feministen.

De overwinning van Clinton betekent niet het einde van oorlog, overheidssurveillance en economische uitbuiting, maar de kans is in ieder geval een stuk kleiner dat de NAVO (die veel Polen zien als cruciale bescherming tegen een Russische invasie) wordt ontmanteld of er een nucleaire winter uitbreekt (alsof de Poolse winters nog niet erg genoeg zijn). Bedankt, Hillary!

- Maciek Piasecki, Editor VICE Polen