Arabische vrouwen leggen uit waarom ze geen moeder willen worden

Het is nog steeds taboe om als Arabische vrouw geen kinderwens te hebben. Maar de laatste jaren zijn er meer jonge vrouwen die daartegen vechten. Ze vinden dat de zin van het leven niet alleen bestaat uit moederschap.

Ik sprak een aantal Arabische vrouwen en vroeg waarom ze ervoor hebben gekozen geen koters op de wereld te zetten. Uit de antwoorden bleek dat angst om een kindje niet veilig te kunnen laten opgroeien een grote rol speelt, maar ook het niet willen toegeven aan wat de maatschappij hen oplegt.

“Ik wil geen moeder worden omdat Jemen, en Arabische landen in het algemeen, geen fundamentele mensenrechten kunnen garanderen voor alle kinderen, zoals kwaliteitsonderwijs en een fatsoenlijk huis. Het is bijna egoïstisch om een kind op deze wereld te zetten. En omdat onze bevolking in een ongelooflijk snel tempo blijft groeien, blijven de bronnen van onze basisvoorzieningen krimpen. Als alles zich op deze manier blijft ontwikkelen hebben we op een dag niet genoeg voedsel om iedereen te voorzien.” - Marwa, 26, architect

“Waarom zou ik een kind in Egypte opvoeden, als hier zoveel onrechtvaardigheid is, en je niet eens een beetje normaal kan leven. De baby zou dan ongezond voedsel eten, slecht water drinken en vervuilde lucht inademen. Ook al heeft het kind een opleiding gehad, het zal niet z’n dromen in vervulling kunnen laten gaan, omdat het geen kind is van iemand met macht en geld.

Zelfs al zou mijn kind bekwaam en beschaafd zijn, dan zou ‘t alsnog onderworpen kunnen worden door een boze, onmenselijke tiran. Als m’n kind dan vragen zou stellen over waarom ik zwanger ben geworden, zou ik daar niet op kunnen antwoorden. Zij hebben er niet om gevraagd, om zo te leven.”

– Israa, 27, zakenvrouw

"Natuurlijk is het idee van kinderen krijgen aanlokkelijk. Een mini-versie van jouw genen en de persoon waar je van houdt. Ik wil geen kinderen omdat ik geen antwoord heb op 70 procent van de fundamentele levensvragen die ze me zullen stellen. Wat moet ik ze vertellen als ze bijvoorbeeld dingen zoals religie en filosofie willen begrijpen? Als ze mij vertrouwen dat ik het antwoord wel weet, moet ik dan toegeven dat ik het ook niet weet? Of zou ik mijn mening moeten geven, die helemaal verkeerd kan zijn?

Ik zou het fantastisch vinden om te ervaren hoe het is om een gezin te hebben, om een voetafdruk achter te laten met een partner die gecultiveerd, knap en slim is. Maar ik denk dat ik de verantwoordelijkheid voor een ander leven niet aankan. En ik ben er zeker van dat ze niet tevreden zullen zijn met hun omgeving.

Natuurlijk smelt ik wanneer ik mijn neefjes en nichtjes zie, maar ik weet ook dat een kind opvoeden niet eenvoudig is. Ik wil het absoluut niet doen om mijn vaardigheden als moeder te testen. Dat zou egoïstisch zijn”

- Nada, 22, schrijver

"Ik wil aan het werk blijven. Moederschap combineren met een carrière is bijna onmogelijk. Bovendien: ik weet dat ik mijn kinderen niet naar een goeie school kan sturen. Dan zou ik dag en nacht moeten werken. Zo’n school is onbetaalbaar. En ook al zou ik het kunnen betalen, dan zou ik te weinig tijd hebben om een ouder te zijn.”

- Mai, 27, journalist

"Er ligt veel druk op vrouwen, omdat iedereen ervan uitgaat dat elke vrouw moeder wil zijn. Maar daar is geen wetenschappelijk bewijs voor. Ik denk dat veel vrouwen ervoor kiezen om moeder te worden omdat ze zich verplicht voelen tegenover familie, en de samenleving. Kinderen baren is egoïstisch, want de wereld is een schadelijke en destructieve plek.”

- Nour, 19, student

"Ik wil geen kinderen omdat ik niet voor iemand anders kan zorgen. Bovendien: ik heb niks met kinderen. Ik wil bijvoorbeeld niet kiezen tussen een nieuwe jurk of pampers kopen.”

- Jihad, 32, regisseur

"Ik voel de noodzaak niet om moeder te worden. Iedereen zegt me dat ik er spijt van ga hebben; het moederschap is namelijk een natuurlijk instinct van vrouwen. Het romantisch ideaal wordt heel belangrijk gevonden: het idee dat vrouwen de basis vormen van de mensheid, en dat het onze verantwoordelijkheid is om kinderen groot te brengen. Op die manier zouden we van de wereld een betere plek kunnen maken. En dan heb je mensen die het vanuit een biologisch perspectief benaderen. Zij dringen aan omdat het ‘mijn doel is als mens’. Maar daar ben ik het niet mee eens. Zelfs als de mensheid afhankelijk zou zijn van mijn beslissing om kinderen te krijgen, zou ik het niet doen. Ik wil het gewoon niet.”

- Lama, 33, boekhoudster

"Ik wil geen kinderen omdat de wereld een rotplek is waar ellendige dingen gebeuren, zoals oorlogen, hongersnood, armoede, ziekte en misdaad. Ik vraag me af of ik hierin een kind wil grootbrengen. Een mens dwingen om in deze wereld te bestaan is bijna wreed. Als je echt van je kinderen houdt, baar ze dan niet. En als je natuurlijke instincten te overweldigend worden, is het raadzaam om adoptie te overwegen.”

- Nesreen, 23, leerkracht Engels

"Ik ben bang om kinderen te krijgen omdat ik ervoor vrees dat er iets met ze gebeurt of dat ik ze verlies. Ik woonde tijdens de oorlog in Syrië. Hoewel ik niemand in mijn omgeving ben verloren, kan ik me niet voorstellen hoe sommige gezinnen zich voelden nadat ze een kind verloren. Persoonlijk kan ik dat verlies niet aan. Dus om het makkelijker voor mezelf te maken, heb ik besloten niet aan kinderen te beginnen.”

– Dana, 26, leerkracht

"Ik denk dat we onze focus moeten leggen op de kinderen die er al zijn. We moeten kijken naar de onmenselijke omstandigheden waarin veel kinderen leven. Ik denk niet dat mijn genen speciaal zijn en dat ik ze moet doorgeven aan een volgende generatie, en ik heb ook geen speciale vaardigheden die de mensheid gaat helpen om te overleven. Bovendien ben ik niet zorgeloos genoeg om maar op het beste te hopen. Ten slotte: ik denk niet dat ik het zou kunnen, een kind grootbrengen.”

– Janna, 30, tandarts