model tilila wil de marokkaanse creatieve industrie op de kaart zetten

Zelf ben ik al een aantal jaar niet in Marokko geweest – het land van herkomst van mijn ouders – en ik betrapte mezelf erop dat ik verbaasd was over de mondiale creatieve scene die er zich aan het ontwikkelen is. Waren gouden tanden lange tijd in Marokko alleen te zien bij omaatjes, nu pronkt de 22-jarige Meryem Tilila uit Marrakesh op haar instagramstories met goud vergulde druppels op haar ondertanden, terwijl ze meerapt met Young Thug en Gunna. Het model werd opgemerkt door Maison ARTC – een fotografie- en art direction-duo dat haar tot hun muze bombardeerde. Sindsdien verschijnt ze in allerlei instagramfeeds van Marokkaanse fotografen, muzikanten en ontwerpers, die haar inzetten als model. Zelf omschrijft ze zich als een moderne versie van de Amazigh-vrouw.

Naast haar voorliefde voor hiphop met bijbehorende kledingstijl, valt Talila op door haar met sproeten bezaaide gezicht – wat veroorzaakt wordt door een huidaandoening die ze drie jaar geleden ontwikkelde. Pas sinds een jaar heeft ze de aandoening leren accepteren, en nu wil ze anderen inspireren zichzelf te omarmen.

We spraken Tilila over haar modellenwerk, de vooroordelen waar zij mee te maken krijgt en haar plannen voor de creatieve industrie van Marokko, die volgens haar ten onrechte nauwelijks serieus genomen wordt.

i-D: Ik las op je Instagram dat je drie jaar geleden deze huidaandoening ontwikkelde. Wat is het precies, en hoe ging je ermee om?
Meryem: Het is een steeds veranderende huidaandoening die drug-induced hyperpigmentatie heet – daarbij heb ik ook nog een lichtgevoelige huid. Aanvankelijk was het moeilijk om die ‘nieuwe’ huid te omarmen, tot het punt dat ik het huis niet meer uit wilde zonder lagen make-up op. Dit had ik tot een jaar geleden, toen ik opeens meer meisjes en jongens online zag met een soortgelijke huidaandoening. Hierdoor kreeg ik het gevoel niet meer alleen te zijn. Mijn veranderde uiterlijk accepteren was een langzaam proces, het vergde alle moed in mij en steun vanuit familie en vrienden om zonder ‘masker’ over straat te lopen. Ik voelde dat ik aangestaard werd, anderen raakten mijn gezicht zonder toestemming aan. Reacties als “wat is dat?” en “lelijk” vlogen me dagelijks om de oren. Ook zijn er gek genoeg mensen die ervan uitgaan dat mijn huidaandoening nep is, omdat ik het de afgelopen drie jaar geleidelijk heb ontwikkeld en voorheen veel make-up droeg. Gelukkig heb ik inmiddels al deze angst en onzekerheid om weten te zetten in moed en zelfacceptatie.

Was model zijn iets waar je al langer van droomde?
Eigenlijk niet, het is allemaal heel toevallig zo gelopen, en daar ben ik ontzettend blij mee. Van jongs af aan heb ik affiniteit met mode gehad, alleen had ik nooit gedacht op deze manier in het veld te worden opgenomen. Ik ben er nu dol op.

Hoe ben je erin gerold?
Ik was met mijn vrienden van plan om de ruimte van Maison ARTC te bezoeken en hun werk te bekijken. De eigenaren Artsi en Mous Lamrabat waren op dat moment aanwezig, en vroegen of ze foto’s van mij mochten maken. Aan het einde van de dag had ik mijn eerste fotoshoot met hen, en dat was het startsein van mijn modellencarrière. Mijn samenwerkingen met Maison ARTC hebben ook geleid tot een samenwerking met Farfetch Dubai – het beeldmateriaal daarvan komt binnenkort op mijn Instagram.

Hoe is het om als model in Marokko te werken?
Tot nu toe is het belonend geweest – ik heb het idee dat ik een wat beter beeld van de huidige Marokkaanse cultuur heb kunnen overbrengen door de samenwerkingen die ik heb gehad. Ik heb toegepaste taalwetenschap gestudeerd aan de Cadi Ayyad Universiteit in Marrakesh, dus ik had totaal geen modellen-achtergrond. Ik heb nu een tussenjaar genomen, zodat ik me meer op modellenwerk kan richten. Die keuze riep wel veel vraagtekens op bij mijn familie, bij wie het taboe heerst dat creatief bezig zijn geen ‘echt’ werk is. Maar daar trek ik mij niets van aan, ik focus op het belangrijkste: het transformeren van de creatieve industrie van Marokko.

Hoe ziet die creatieve gemeenschap er momenteel uit?
De Marokkaanse creatieve scene is ontzettend fascinerend en heeft recentelijk een grote groei meegemaakt – wat ook internationaal wordt opgemerkt. Ik heb veel vrienden die in mode, kunst en fotografie werkzaam zijn. We komen vaak samen en ondersteunen elkaar door samen te werken, elkaar online te representeren of er simpelweg voor elkaar te zijn.

Wat is de grootste uitdaging voor jou als creatieveling in Marokko?
Een van de grootste uitdagingen zijn de stereotypen die de jonge creatieve gemeenschap in Marokko worden opgelegd. Het idee dat Marokkanen allemaal traditioneel of conservatief zijn bijvoorbeeld, of dat Marokkaanse cultuur alleen uit sierlijke tapijten en kleden bestaat. Dat soort beelden hebben buitenlanders van Marokko, terwijl ze het land zelf nooit hebben bezocht. Samen met lokale ontwerpers en fotografen wil ik dit soort stereotyperende beeldvorming omverwerpen, en meer online zichtbaarheid creëren.

Met wat voor stereotypen heb jij dan zoal te maken, en hoe ben jij van plan deze te doorbreken?
De stereotypen waarmee ik te maken heb zijn die waarmee vrijwel elke jonge Marokkaanse vrouw te maken heeft: oriëntalisme en fetisjering. Denk in het eerste geval aan ondermijnende opmerkingen als ‘’Hoe kan jouw Engels zo goed zijn?’’ of ‘’Marokko is een moslimland, is het niet de bedoeling dat je een hijab draagt?’’ en als klap op de vuurpijl: ‘’Hoe kan jij model zijn, hoor je geen huisvrouw te zijn?’’ Dit soort opmerkingen krijg ik bijna uitsluitend online toegestuurd van mensen die niet snappen dat creativiteit hier meer omvat dan ambachtelijk theeservies en tajine-schotels.

Wat betreft de fetisjering: ik heb gemerkt dat de manier waarop ik mij zo vrij uit op het internet eigenaardige reacties oproept. Zo noemde laatst een onbekende mij “zijn bruine, kleine, Marokkaanse prinses.’’ Er is zoveel mis met die opmerking. Het geeft weer hoe liberale jonge vrouwen uit Marokko geseksualiseerd en ondermijnd worden, en hoeveel onwetendheid er nog heerst over mijn cultuur en de creativiteit in dit land. Met mijn werk als model en als onderzoeker hoop ik deze misvattingen recht te trekken.

Wat hoop je dat de toekomst brengt?
Ik ben op dit moment vooral bezig mezelf te verbeteren op elk mogelijk vlak. Ondertussen ben ik ook academisch onderzoek aan het doen naar de mogelijkheid om creatieve vakken als mode op te laten nemen in het Marokkaanse onderwijs. In de toekomst hoop ik mijn bereik in de wereld te vergroten en zo een platform te creëren waar ik hopelijk anderen kan inspireren met mijn verhaal.