Hoe Casil McArthur het eerste mannelijke transgender supermodel werd

De inauguratie van Donald Trump vond plaats op de achttiende verjaardag van Casil McArthur. Hij was thuis in Estes Park in Colorado, en wilde dat hij naar buiten kon om te protesteren. “Denver was fucking geweldig,” herinnert hij zich. “Gewoon vreedzaam protesteren – het was fantastisch. Ik wilde er heel graag deel van uitmaken, maar ik kon niet vanwege mijn borstoperatie.” Het is heel kenmerkend voor Casil om de onverwacht goede kant van de turbulente politieke beweging te zien. Wanneer i-D hem een paar weken later spreekt in New York, spat het jonge model bijna uit elkaar van enthousiasme en obsessies: cosplay, mode, het milieu en vooral: transgenderactivisme.

“Ik wil helpen met progressieve uitspraken, om zo de wereld te proberen te veranderen, de maatschappij te veranderen,” vertelt hij me, terwijl hij met de zoom van zijn roze T-shirt speelt. “Dus, ja, het is rot om gelabeld te worden als een ‘transgender mannelijk model’, maar als ik dat niet zou zijn, hoe zou iedereen me dan moeten vinden?”

En Casil vinden wordt steeds makkelijker. Hoewel hij tegenstrijdige gevoelens heeft over labels, is hij hard op weg om het eerste mannelijke transgender supermodel te worden (transgender vrouwen als Hari Nef en Andreja Pejic zijn tegenwoordig al gevestigde namen). Tijdens de New York Fashion Week is hij al vastgelegd door legendarische fotografen, waaronder Steven Meisel en Collier Schorr. Meisel zag hem en sloot een exclusiviteitscontract van zes maanden met hem, waarmee zijn succes eigenlijk gegarandeerd is.

“Ik hoor gek genoeg nog steeds een meisjesstem in mijn hoofd,” zegt Casil. Hij heeft jarenlang muziek bestudeerd en wil rockster worden, dus besteedt hij extra aandacht aan de veranderingen in zijn stem. In december van 2015 begon hij zijn transitie op 16-jarige leeftijd, en hij is nog steeds bezig met het verkennen van alle complexiteiten en de effecten van testosteron. Een nieuwe stem is – samen met een adamsappel, bredere schouders en meer spiermassa – een van de belangrijkste effecten van hormoontherapie. “Tijdens de transitie raakte ik mijn stem volledig kwijt,” zegt hij. “Ik werd toondoof en verloor jaren van stemtraining, dus ik sterf op dit moment een beetje vanbinnen. Maar het gaat steeds beter sinds ik mijn stem, deze nieuwe stem, weer kan horen en mezelf opnieuw kan trainen. Het heeft gewoon tijd nodig.”

Collier Schorr, een van de belangrijkste verhalenvertellers over gender, fotografeerde Casil op zijn zestiende, zeventiende en nu dus achttiende. Over die ervaring zegt ze: “Het begon met een meisje dat besloot om heel duidelijk zijn gender te verwoorden, toen begon hij met zijn hormoontherapie en werd hij langer en masculiener, en nu is Casil een nieuwe man met een nieuwe stem, een nieuwe borstkas en een uniek begrip van wat het betekent om jezelf te uiten.” Het is een bijzondere fotografische relatie, een die veel betekent voor Casil. Hij schreef een ode aan haar op zijn Instagrampagina: “Collier is een gigantische steun in mijn leven en ik ben dankbaar dat ik haar heb om bij elk onderdeel van deze transitie te zijn.”

In een land dat steeds meer waarde toekent aan absolute waarden en muren, kan mode een artistiek toevluchtsoord zijn voor tieners die genderrollen in twijfel trekken. Colliers foto’s van Casil voor Re-Edition zijn een perfecte expressie van schijnbare tegenstellingen: traditioneel jongensachtige T-shirts en spijkerjassen worden gecombineerd met zware make-up in de stijl van de jaren tachtig en een donkere lipstick.

Casil groeide op in Estes Park, een stadje dat bekendstaat om het hotel uit The Shining, waar hij een hechte vriendengroep had — in eigen woorden waren ze: “gay as fuck.” Als kind werd hij gescout, en in zijn tienerjaren stond Casil model als vrouw, terwijl hij aan een steeds intensere depressie leed vanwege zijn genderdysforie (“Het maakte me kapot”). Hij werd thuis geschoold, zodat hij de stress van de lokale middelbare school kon ontwijken.

Naast modellenwerk, acteren en zingen, werd de fantasierijke wonderwereld van cosplay zijn toevluchtsoord, zoals dat voor veel transgender kinderen geldt. Casil voelde zich altijd comfortabeler als hij zich verkleedde als man. Op een conventie verkleedde hij zich als Dave Strider van de webcomic Homestuck, en werd hij benaderd door een dove vrouw die tegen hem zei: “Je bent de mooiste man die ik ooit in mijn leven heb gezien.” Als Casil me dit verhaal vertelt, staan de tranen in zijn ogen. “Er veranderde iets voor me,” zegt hij. “Ik had nog nooit zo’n compliment gekregen, en om gezien te worden als bloedmooie man — ik had me niet gerealiseerd dat dat het enige was wat ik wilde in het leven.”

Als tiener kan de transitie ongelofelijk moeilijk zijn. En als je daarbij een job hebt die zo intrinsiek gelinkt is aan uiterlijk en identiteit, kan het zelfs nog moeilijker zijn. Casils eerste testshoot als man bracht hem in contact met zijn huidige agent Greg Chan, van agentschap Soul. Zoals Greg zegt: “Ik kende Casil al vanaf zijn geboorte, en was nogal gecharmeerd van zijn schoonheid als meisje. Maar toen hij besloot de transitie te ondernemen, raakte ik nog meer geïntrigeerd door de persoon die naar buiten wilde treden. Dus het ging minder om zijn gezicht, en meer om zijn identiteit. Om eerlijk te zijn was het in het begin niet altijd makkelijk voor me, maar toen ik die eerste test zag, besefte ik dat er iets speciaals aan hem was.” De beslissing van het agentschap om hem aan te nemen als transgender model was een mijlpaal. “De enige manier waarop ik ooit de transitie kon doen, was door een succesvol mannelijk model te worden,” zegt Casil.

Zowel op professioneel als persoonlijk gebied kwam hij tot zichzelf. “Hij voelde zich pas vrij om zich te verlossen van de conventionele houdingen, nadat hij het mannelijk voornaamwoord ging gebruiken, een mannelijke naam aannam en de borstoperatie had ondergaan,” zegt Collier Schorr. “Pas toen kon hij vieren wat alleen maar een mix van instincten, impulsen en toespelingen kan zijn geweest.”

Casils volwassenwording is volledig gelinkt aan zijn genderrealisatie. Hij zegt hierover: “Hoewel het best goed ging als vrouwelijk model, zou ik nooit dingen als dit interview gedaan hebben als ik gewoon was blijven doen wat iedereen me vertelde. De enige manier waarop je naar mijn mening je eigen pad kunt vinden, is door alles te laten vallen en alles te riskeren om te zijn wie je bent.”

De Amerikaanse regering heeft inmiddels de regeling, die ervoor zorgde dat transgender jongeren de toiletten konden gebruiken die overeenkomen met hun ware gender, ingetrokken. Het onderwerp gaat Casil aan het hart. “Ik kan openbare toiletten nog steeds niet comfortabel gebruiken,” zegt hij. “Ik ben bang. Wat als iemand merkt dat er iets anders aan mij is?” Hij wil zijn worstelingen kenbaar maken aan de volgende generatie jonge mensen in zijn positie. “Ik wil dat transgender jongeren makkelijker herkend worden. Het moeilijkst is om een kind en transgender te zijn, omdat iedereen zegt: ‘Je bent nog niet oud genoeg om dat te weten.’”

Zijn ultieme doel, belangrijker dan het modellenwerk, zelfs belangrijker dan muziek, is deze transgender jongeren helpen. “Ik wil een organisatie oprichten die de reconstructieoperaties van transgenders financiert,” zegt hij. In de Verenigde Staten worden deze procedures namelijk over het algemeen niet vergoed door de verzekering. “Borstoperaties, geslachtsveranderende operaties, hormoontherapie… Hoe geweldig was het geweest als iemand twee jaar geleden naar me toe was gekomen en had gezegd: “Hier is je borstoperatie.” Casil heeft uiteindelijk voor zijn operatie betaald met het geld van zijn eerste campagne, voor Milk Makeup.

Casil spreekt openhartig over hoe zijn geestelijke gezondheid stabiliseerde met testosteron. In het proces verloor hij enkele vrienden, die de veranderingen niet begrepen. Het waren zes maanden van wat hij een “mentale transitie” noemt. En daaruit ontstond een radicale empathie voor alle genders. “Het is best gek, maar het is leuk omdat je beide kanten ervaart,” legt hij uit. “De beide geslachten maken continu ruzie over wie het het zwaarst heeft. Je kunt zien waarom ze niet met elkaar overweg kunnen, omdat ze elkaar niet begrijpen of niet kunnen sympathiseren. En totdat je daadwerkelijk oestrogeen of testosteron in je lichaam hebt ervaren, zul je het nooit begrijpen.”

We hebben uren gepraat, maar het is moeilijk om afscheid te nemen. Casil stuitert opgewonden in zijn stoel als hij me vertelt over zijn doel om bewustzijn te creëren voor de zeven bedreigde soorten honingbijen. Hij bruist van de ideeën en gedachtes: over lhbt+-rechten, over Stephen Hawkings toekomstvoorspellingen, over Mike Pence. Maar het komt allemaal neer op de waarheid spreken. “Mensen willen geen mensen die niet oprecht lijken,” zegt hij.

Dit artikel verscheen eerder op i-D Nederland.