Lauren ging naar Ibiza en dat leverde haar geen vrijheid maar een hoop gezeik op

De AVROTROS-serie Lauren! op Ibiza is nog maar twee afleveringen oud maar heeft nu al een hoop gratis publiciteit te pakken; negatieve aandacht is ook aandacht. Het is komkommertijd en het – inderdaad – makkelijk gemaakte programma is al genadeloos afgestraft in de Volkskrant, NRC en natuurlijk op Twitter. Inhoudelijk is dat niet verwonderlijk, want de redactie van het programma heeft weinig moeite gedaan om welk cliché dan ook te vermijden: Lauren gaat langs bij hippies, bij een dj in de club en ze speelt djembé op het strand – en dit allemaal om de betekenis van vrijheid te vinden. Daarmee maakt het programma haar premisse inderdaad niet waar: "Lauren gaat op zoek naar nieuwe en onbekende werelden." Zelf ben ik nooit op Ibiza geweest, maar wat ik in de twee afleveringen voorbij zie komen is zelfs voor mij gesneden koek.

Na aflevering één was het internet vooral kwaad over de rekening. In Het Parool schreef tv-recensent Han Lips een artikel met de kop: "Waarom gaat Lauren Verster naar Ibiza van onze belastingcenten?", en zijn vraag werd op Facebook gretig gedeeld. Na aflevering twee, afgelopen dinsdag, ging de kritiek vooral over de inhoud: "Deze thuisblijver stelt alleen wel vast dat Lauren! op Ibiza geen knap, goed doordacht werk is, maar een oppervlakkige en weinig verrassende egotrip," schreef Gidi Heesakkers in de Volkskrant. En in NRC stond: "Haar interviews en bespiegelingen zijn niet om aan te horen."

Nogmaals, ook ik ben verbaasd over de luiheid van de hele redactie van het programma Lauren!– en teleurgesteld in alle zenderbazen en eindredacteuren die dit een prima idee leek, ondanks dat ze er vast vaak en veel over hebben vergaderd, van onze belastingcenten –, maar hoe kan het dat deze woede zich kanaliseert jegens dit ene programma, en vooral: tegen de presentatrice?

Ik zocht uit welke reisprogramma's AVROTROS nog meer maakt, en tot mijn gruwel zag ik dat er maar liefst al vier seizoenen zijn opgenomen van Nick & Simon die in het buitenland op muzikale roadtrip gaan. Dat zijn niet één maar twee vliegtickets die geboekt moeten worden naar Amerika, Zuid-Afrika, de Caraïben en Ierland en Engeland. Voor het vijfde seizoen gaan ze wederom naar Amerika; wanneer deze nieuwe afleveringen verschijnen blijft me een raadsel – als er één ding wel duidelijk wordt, is het dat de NPO onze belastingcenten in ieder geval niet uitgeeft aan heldere communicatie online.

Zoals het schijnbaar altijd gaat bij de Volendammers: hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Nick & Simon zijn misschien een duo, maar in minstens twee seizoenen worden ze vergezeld door Kees Tol – de acteursvriend die de mol bleek te zijn in seizoen 13 van AVROTROS-programma Wie is de mol, het spelletjesprogramma dat kosten noch deelnemers spaart en ieder jaar met een enorm team afreist naar een exotisch land, om daar keer op keer hetzelfde spelletje te spelen waarvan iedereen de uitkomst al kent: een mol, een verliezer en een winnaar – om het even wie.

De seizoenen van Nick & Simon bestaan uit minstens 6 afleveringen (Lauren kreeg er 5 voor Ibiza), dus dat betekent dat er nu al 24 afleveringen bestaan (van gemiddeld 50 minuten per aflevering – die van Lauren duren 35 minuten) waarin we de jongens kunnen volgen op 'muzikale ontdekkingsreis in Zuid-Afrika', of kunnen zien 'hoe de muzikale mannen uit Volendam de oceaan oversteken om te zien hoe zij vallen bij de Amerikanen'.

Ik klik op een willekeurige aflevering uit Nick & Simon, The Dream, en zie de jongens ergens in Amerika bij een campervan staan (het had ook Zuid-Afrika kunnen zijn, of waar dan ook). Nick of Simon of Kees zegt tegen Nick of Simon of Kees: "We moeten één avond, the Californian way, slapen in het bussie." Nee, mopperen de andere twee, en vervolgens zien we vijf minuten lang hoe er tegen de zin van Kees of Nick of Simon tóch in het busje geslapen wordt. Gelukkig zitten ze later in de aflevering alweer in een dikke jeep, en slapen ze de nacht erop gewoon weer in een hotelkamer, met jacuzzi. Vorige week vertelde Lauren in een interview met de Telegraaf dat zij tijdens de opnames van haar programma logeerde in het huis van een vriend – gratis.

Ons gemeenschapsgeld wordt door een klein clubje managers uitgegeven aan televisieprogramma's die vaak een invuloefening zijn – niet voor niets is televisie kijken zo'n heerlijk geestdodende bezigheid. Soms zit er wat moois bij, een wereld die je daadwerkelijk nog niet kent, een goedgemaakte fictieserie die je doet nadenken over je eigen echte leven, een interview dat je een nieuw inzicht geeft.

Een programma over wat vrijheid precies betekent is natuurlijk moeilijk om te maken, en je gaat het antwoord zeker niet vinden door bij bedreadlockte hippies op Ibiza langs te gaan. Dat wisten de makers van Lauren! op Ibiza heus wel, maar toch besloot de NPO geld vrij te maken voor vragen – 'Is vrijheid te vinden in geld, in verdoving, in macht? Of zit vrijheid in je hoofd en in je lijf? Hoe vind je het en wanneer ben je echt vrij?' – die onbeantwoord zouden blijven.

Op zoek gaan naar vrijheid op Ibiza is misschien een makkelijke keuze, maar is het niet net zo eenvoudig om Laurens hoofd er daarom maar virtueel af te hakken? Het zal de komkommertijd wel zijn – de tijd waarin een hoop mensen niet weten wat ze met hun eigen vrijheid aanmoeten.

-

Vrouwen praten misschien veel, maar we horen ze te weinig. Daarom is Broadly Nederland er. Like onze pagina.