Ik zocht uit of katten paranormaal begaafd zijn

Katten blijven een van de grootste mysteries op aarde. Al minstens vierduizend jaar leven we met ze samen, delen we onze bedden en banken met ze, en in die tijd zijn ze erin geslaagd om de mensheid in twee kampen te verdelen: je bent een kattenmens, of je bent het niet.

Deze tweezijdige reputatie is logisch als je bedenkt hoe verschrikkelijk ze kunnen zijn. Ze plassen schaamtleoos op je spullen, martelen en verminken andere dieren voor de lol, en kunnen midden in de nacht gaan krijsen als ze daar zin in hebben. Door het afstandelijke temperament en de moordlust die ze hebben, werden ze door een natuurorganisatie in Australië getypeerd als ‘de ecologische as van het kwaad.’

Maar wie of wat zijn katten nou eigenlijk? En wat willen ze nou écht van ons?

De wetenschap heeft geen duidelijke antwoorden voor ons. Dierendeskundigen staan al eeuwenlang perplex door kattengedrag: voornamelijk omdat katten, in tegenstelling tot honden, simpelweg weigeren om samen te werken met onderzoekers. “Ik kan je verzekeren dat het makkelijker is om samen te werken met vissen dan met katten,” vertelde psycholoog Christian Agrillo aan Slate, nadat hij een onderzoek naar de cognitie van katten had afgerond. “Het is echt ongelooflijk.”

Omdat de wetenschap keer op keer faalt in het ontcijferen van de mysterieuze kattengeest, is het misschien tijd om het over een andere boeg te gooien. Al eeuwen worden katten in verband gebracht met spiritualiteit – de oude Egyptenaren aanbaden katten vanwege hun heilige connectie met Bastet, de godin van vruchtbaarheid en strijd. Misschien kunnen de antwoorden die we zoeken dus alleen op meer mystieke wijzen worden verkregen. Voor dierenfluisteraars en paranormaal begaafden is de katachtige geest al bekend territorium, dus stuurde ik wat foto’s van mijn eigen kat op naar een paar helderzienden.

Ik kreeg mijn kat Smidge, een grijze cyperse van inmiddels twee jaar oud, toen ze een kitten was. Ze is vrijwel haar hele leven vertroeteld en gezegend met dagelijkse aai-sessies en onverdeelde aandacht. Ze komt helemaal niks tekort, en haar leven is beter dan dat van mij ooit zal worden. Maar wat kunnen dierenfluisteraars me leren over hoe haar geest werkt? En wat kunnen ze ons leren over deze diersoort in het algemeen?

De eerste die ik bel is Jackie Weaver, een bekende dierenfluisteraar die onder andere in gesprek ging met het paard van acteur Matthew Rhys in The Americans, en met de honden van de Britse televisiehypnotiseur Paul McKenna.

“Smidge komt over als een vrij zelfverzekerde kat. Niks brengt haar echt uit balans,” zegt ze nadat ze haar foto een tijdje heeft bestudeerd. “Ze denkt dat ze de belangrijkste persoon in huis is, en zegt dat jij haar ‘op haar wenken bedient.’” Tot zover klopt het precies. Ik vraag aan Jackie of alle katten zo arrogant zijn.

“Het is alsof je tegen een kind praat,” legt Weaver uit. “Als je tegen een kind telkens zegt: ‘Oh je bent zo mooi! Je bent zo slim! Je danst zo goed!’, dan zeggen ze dat ook tegen anderen, omdat dat voor hen de waarheid is. Ze hebben geen filter.”

Weaver voegt eraan toe dat deze houding misschien niet geldt voor alle katten, en benadrukt dat het onmogelijk is om volledig te begrijpen hoe katten functioneren: “Het blijven individuen. Sommige katten zijn gelukkig met hun rustige leven, sommige zijn lui, andere juist weer niet.”

De verwaandheid van mijn kat wordt bevestigd door collega-dierenfluisteraar Susie Shiner. “Smidge blijft het woord ‘perfect’ zeggen,” vertelt ze. “Ik heb het gevoel dat iemand – waarschijnlijk jij – vaak zegt dat ze perfect is. Ze vindt zichzelf heel belangrijk en relevant, en heeft behoefte aan autoriteit en respect.”

Ik knik instemmend. Maar dan, plotseling, nemen de dingen een onverwachte wending. “Smidge praat helemaal niet zoveel over zichzelf,” zegt Shiner. “Ze heeft het over jou nu.”

Ik zet me schrap. “Ze zegt dat je heel veel bezig bent met iemand anders. Ik denk dat er een man is die je leuk vindt, aan wie je vaak denkt. Ze vindt dat vervelend, omdat het je afleidt van je baan waar je nogal veel verantwoordelijkheid hebt.”

Ik werp een blik op Smidge, die nonchalant haar onderbenen aan het schoonlikken is. “Ze zegt dat je meer in je mars hebt, maar dat als je het niet een beetje rustiger aan doet, je misschien een standje zal krijgen van je baas.”

Shiner gaat verder: “Ze maakt zich ook zorgen over wat je eet – ik zie snoep en chocola.” Ik kijk verdrietig naar de zak M&Ms naast mijn laptop. “Ze zegt dat het niet goed voor je is, en ze wil dat je meer langzame koolhydraten eet.”

Na een korte existentiële crisis door bovenstaand bericht, neem ik contact op met dierenfluisteraar Jerry Humphreys om te horen wat zijn mening is. Ook hij heeft het over het verstikkende zelfvertrouwen van Smidge. “Het is bijna alsof je met een koningin praat, niet met een kat.” Ik realiseer me dat ik misschien een monster heb gecreëerd.

“Al onze dierenvrienden nemen dingen van ons over,” zegt hij, waarmee hij me niet geruststelt. “Als je verdrietig bent zal Smidge dat merken en in zich opnemen. Hetzelfde gebeurt als je boos bent. Dat is wat onze dierenvrienden doen – ze nemen dingen van ons over die wij niet verwerken.”

“Het gevolg daarvan is dat Smidge een soort van weerspiegeling is van jou. Je weet wat je wil en wat je niet wil. Je kunt soms een beetje afstandelijk zijn, en heel kieskeurig. Je houdt van warmte en comfort, maar je vindt het niet fijn om uit je comfortzone te moeten stappen – wil je dat ik nog doorga?”

Hoewel alle fluisteraars me helder inzicht hebben gegeven in de arrogantie van Smidge – en als bonus, in mijn eigen persoonlijke tekortkomingen – voel ik me nog steeds niet veel wijzer over katten in het algemeen. Het enige wat ik heb geleerd is dat mijn kat een huiveringwekkend vermogen heeft om in de diepte van mijn ziel te kijken.

En hoewel de drie paranormaal begaafden enigszins verschillen in hun advies, ze zijn het erover eens dat katachtigen over het algemeen spiritueler, bewuster en intelligenter zijn dan andere dieren (hoewel Shiner zegt dat geiten het allerwijst zijn).

"Katten zijn waarschijnlijk de gevoeligste dieren waar ik ooit mee heb gewerkt, en ik doe dit al 25 jaar," vult Humphreys aan. "Maar ieder dier, net als bij mensen, is anders. Elke relatie is uniek en individueel. Het hangt ervan af hoe ze zich met jou verbinden. Er zijn ook mensen die beweren dat wij niet kiezen met welke dieren we een klik hebben, maar dat zij ons kiezen – en dat geldt met name voor katten. Ze zijn erg kieskeurig in met wie ze een band opbouwen.”

“Onderschat de kracht van een kat nooit.”