Deze activist pakte haar aanvaller aan door camerabeelden van de aanval te delen

Toen Laguerre riep dat hij z’n mond moest houden, pakte Firas een asbak van het terras van het café en gooide deze naar haar. Hij miste, maar sloeg haar vervolgens met zijn hand in haar gezicht. Het terras vol geschokte omstanders keek toe hoe het gebeurde.

Na de aanval deelde Laguerre – toen een 22-jarige student – de camerabeelden, met de woorden: “Ik ben het zat om over straat te moeten lopen met een gevoel van onveiligheid. Dit moet anders, en wel nu.” Laguerre had geen idee dat zodra de #MeToo-beweging op gang kwam, ook haar verhaal de hele wereld over zou gaan en een indicatie zou vormen van de dringende behoefte aan verandering in de maatschappij. De beelden van haar aanval werden gedeeld door media van over de hele wereld. Politici, waaronder de burgemeester van Parijs en de Franse minister van gelijkheid, drukten hun schrik en verontwaardiging online uit.

“Nadat het was gebeurd was ik niet van plan om er iets mee te doen,” vertelt ze. “Maar toen gaf de media mij deze kans en heb ik die zo goed mogelijk benut.” Zes maanden later is de video bijna zeven miljoen keer bekeken. Haar aanvaller, wiens achternaam nooit openbaar werd gemaakt, zit een straf van zes maanden uit voor zware mishandeling en heeft een boete van tweeduizend euro opgelegd gekregen.

“Het voelde heel goed om gerechtigheid te krijgen,” zegt Laguerre. Pas nadat de rechtbank het vonnis had uitgesproken, besefte ze zich hoe zwaar de zaak voor haar was geweest. “De volgende dag voelde ik eindelijk weer een gevoel van rust.”

Ondanks dat de zaak is afgerond, heeft het nog veel impact op Laguerre. Vorig jaar maakte de Franse krant La Monde bekend dat één op de vier vrouwen in Frankrijk te maken heeft gehad met seksisme, seksueel geweld of mishandeling. Laguerre is zich ervan bewust dat ze een van de vele slachtoffers is en dat de meeste vrouwen niet dezelfde publiciteit of juridische oplossingen krijgen. Haar aanvaller is tenslotte naar de gevangenis gestuurd. “De staat heeft mij als een slachtoffer erkend, dus in dat opzicht heb ik geluk gehad,” benadrukt ze. “Ik had iets specifieks meegemaakt dat op video is vastgelegd, en die video heeft veel aandacht gekregen. De video en de media hebben een enorm verschil gemaakt in hoe mijn zaak is afgerond.”

Laguerre weet dat het feit dat haar aanval op camera werd vastgelegd in bijzijn van veel getuigen een belangrijke rol heeft gespeeld in het behalen van gerechtigheid. Zonder dit soort hulpmiddelen worden veel slachtoffers niet geholpen: hun aanklachten worden afgewezen omdat er geen fysiek bewijsmateriaal of getuigen zijn om hun verklaringen te bevestigen. “Verkrachters lopen hierdoor nog steeds vrij rond,” zegt Laguerre. “Mijn zaak is dus een stap in de goede richting, omdat het zo zeldzaam is dat een man ergens voor wordt veroordeeld.”

Laguerre heeft een forum opgezet voor Franstalige vrouwen over de hele wereld om hun ervaringen met seksisme, geweld, intimidatie en aanranding te delen. Het forum, Nous Toutes Harcelement (“We Worden Allemaal Lastiggevallen”), werd in augustus opgezet als hulpmiddel voor vrouwen die niet op de wet konden rekenen in hun strijd voor gerechtigheid.

Tot nu toe hebben meer dan honderd vrouwen hun verhalen gedeeld. Laguerre leest bijna alle inzendingen en heeft gemerkt dat steeds meer vrouwen openlijk durven te spreken over hun ervaringen. Ze hoopt dat Nous Toutes Harcelement ooit een deskundig platform zal worden dat slachtoffers van seksuele intimidatie en mishandeling in een veilige omgeving steun kan bieden door ze te verbinden met juristen of adviseurs over geestelijke gezondheidszorg.

Laguerre treedt in de voetsporen van de Britse Laura Bates, die in 2012 het forum ‘Everyday Sexism Project’ oprichtte en daarmee voorbeelden van seksisme van over de hele wereld vastlegde. Ondanks het werk van activisten als Laguerre en Bates blijft seksuele intimidatie en geweld een onderdeel van het dagelijks leven van veel vrouwen wereldwijd. “We hebben geen vrijheid. We hebben dit nodig, want seksueel geweld vindt nog elke dag plaats,” zegt Laguerre. “We hebben een goede stap in die richting gezet met [campagnes als] Me Too.”

Voor nu wil Laguerre haar positie gebruiken om te vechten voor verandering. Tegelijkertijd kan ze niet ontsnappen aan het feit dat haar eigen aanval zo kort geleden is gebeurd. Omdat het dichtbij haar huis plaatsvond, moet ze elke dag langs de plek van haar trauma lopen. Op dit moment neemt Laguerre wat tijd om uit te rusten voordat ze weer terugkeert naar het activisme. “Ik wil blijven vechten,” vertelt ze. “Maar nu heb ik een pauze nodig.”