FYI.

This story is over 5 years old.

Identiteit

Als je alle symptomen hebt van een zwangerschap, op een baby na

Verpleegster Cristal Lujan had last van een opgezwollen buik, ochtendmisselijkheid, en andere tekenen van een vroege zwangerschap - maar de echo wees iets anders uit.
Foto door Susana Ramírez via Stocksy
Foto door Susana Ramírez via Stocksy 

Cristal Lujan raakte in de war toen ze last kreeg van vroege zwangerschapssymptomen als duizeligheid, moeheid en kramp. Ze deed meerdere zwangerschapstesten thuis, maar de uitslag bleef negatief. Toch begon haar buik te groeien - waardoor het leek alsof ze een kind kreeg - en besloot ze om medische hulp te zoeken. Op dat moment had zelfs al een harde buik, iets was je normaal gesproken rond de laatste drie maanden van de zwangerschap krijgt, en soms eerder. Zelf dacht ze rond de 13de week te zijn. "Ik voelde me gewoon zo zwanger," zegt de 31-jarige verpleegster. "Het was een hele emotionele tijd en ik huilde veel. Ik voelde me slecht en kwetsbaar." Lujan kreeg een echo om tumoren en fibromen uit te sluiten, en om te zien of ze wel echt zwanger was. Het was weer negatief. Ze stond perplex. "Ik ging radeloos naar mijn dokter toen ik erachter kwam dat er niets in mijn baarmoeder zat," vertelt ze. "Ze vertelde me dat ik niet zwanger was en dat er verder niets te zien was. En dat was het dan. Ik werd naar huis gestuurd zonder enige hulp, advies of ondersteuning." Een andere dokter diagnosticeerde Lujan met een ongebruikelijke medische aandoening, pseudocyesis, ook wel schijnzwangerschap. Hoewel het niet vaak voorkomt - een op de zes bij elke 22.000 geboortes - zijn er door de geschiedenis heen een aantal gevallen beschreven. De Britse koningin Mary I is een van de meest bekende voorbeelden. Zij kampte met grote schaamte omdat er nooit een erfgenaam kwam – dit terwijl ze wel was afgetreden om te baren vanwege een groeiende buik en ochtendmisselijkheid. Sommige historici menen dat haar gebroken hart de oorzaak is van de anti-Protestanten tirannie die haar bewind kenmerkte, iets waar ze haar bijnaam Bloody Mary aan dankt. Misschien is er nog niet zoveel bekend over de conditie, omdat het zo zeldzaam is. Sommige artsen beweren dat het puur psychologisch is en dat vrouwen die er last van krijgen, graag zwanger willen worden. Andere leggen een verband met hypofese - een klier in het midden van de hersenen die belangrijk is voor de productie van hormonen. Dr. Monica Starkman, hoogleraar psychiatrie aan de Universiteit van Michigan, schreef meerdere artikelen over schijnzwangerschap en de roman The End of Miracles. Ik vraag haar of ze denkt dat het om een fysieke of een mentale staat gaat. "Ik ben een van de eerste mensen die hormonaal onderzoek doet naar dit fenomeen," zegt ze. "Alhoewel we bij sommige patiënten abnormale hormoonverschillen zien, is het niet bij iedereen hetzelfde. Er is niet een specifiek patroon terug te zien in pseudocyesis." "Ik denk dat het een combinatie is van lichamelijke en mentale symptomen. Resultaten lijken erop te wijzen dat het te maken heeft met psychosomatiek – dat is wanneer de redenen psychisch zijn, maar dat het zich lichamelijk uit. Het komt vaak voor - maar niet altijd - in de context van verlies, zoals langdurige onvruchtbaarheid of een miskraam. Lujan had al een baby van zes maanden toen de symptomen zich voor het eerst begonnen te tonen. Op dat moment gebruikte ze borstvoeding als enige vorm van anticonceptie (de lactional ammenorrhea-methode (LAM) is geworteld in het idee dat het lichaam natuurlijk stopt met ovuleren als een vrouw borstvoeding geeft.) "Mijn schijnzwangerschap kwam voort uit de angst om daadwerkelijk zwanger te worden," zegt ze. "Later kwam ik erachter dat het niet goed omgaan met de teleurstelling die ik voelde over mijn baby's gender ook bijdroeg aan deze waan." Toen ze eenmaal de negatieve uitkomst van de echo kreeg, begon Lujan vijf maanden na de eerste symptomen te herstellen. Maar sommige vrouwen vinden het moeilijk om te accepteren wat de doktoren hen vertellen - en pseudocyesis kan nog veel langer duren. Afgelopen jaar stonden de Engelse roddelbladen vol met het verhaal van een vrouw die dacht dat ze al 15 maanden zwanger was en ze het hartje van de baby kon horen kloppen. In 2013 onderging een vrouw een Brazilië een keizersnede omdat ze volhield dat ze negen maanden zwanger was, om er vervolgens achter te komen dat er niets aan de hand was.

Advertentie

Foto door Julien L. Balmer via Stocksy

"Je kunt vrouwen het beste een echo laten ondergaan, om hen te laten inzien dat er niets te zien is," zegt Starkman. "Dat is niet altijd even makkelijk - vrouwen kunnen op zoek zijn naar kleine dingen op de echo die ze als de baby interpreteren. Maar als ze het eenmaal accepteren, kunnen symptomen als een opgezwollen buik binnen een dag verminderen."

Starkman gelooft dat het essentieel is voor vrouwen die pseudocyesis hebben om steun te krijgen van familie en vrienden. "Het is een gemis - ze moeten niet alleen rouwen omdat ze geen baby krijgen, maar ze moeten ook omgaan met hun onvruchtbaarheid of welke reden dan ook die voor die schijnzwangerschap heeft gezorgd," zegt ze. "Ze hebben steun nodig van mensen die hun verdriet erkennen. Ze moeten weten dat hun dokter er voor ze is om ze te helpen zwanger te worden, of het nou is veroorzaakt door een medisch probleem of niet. Bovendien kan een psychiater helpen bij het verwerken van wat ze hebben meegemaakt."

Lujan kwam erachter dat er veel verkeerde informatie over het onderwerp in omloop is. Ze zat in een paar online steungroepen toen ze last had van de symptomen, maar toen ze vertelde over de negatieve resultaten van de echo, vertelden de mensen in de steungroep haar dat ze het advies van de dokter moest negeren en moest blijven volhouden.

"Ik kon de reacties van die vrouwen niet geloven, omdat ik dacht dat ze het beste met me voor hadden," legt ze uit. "Dus toen ik eindelijk was genezen van mijn eigen ervaring, besloot ik dat ik andere vrouwen moest helpen die al meer dan twee jaar geloven dat ze zwanger zijn." Ze heeft een eigen

Advertentie

YouTube-kanaal

waarin bewustzijn en ondersteuning centraal staat, en ze heeft een besloten

Facebookgroep

die ze regelmatig update.

"Schijnzwangerschap kan iedereen overkomen - ik heb dit zelfs als medische professional zo ervaren," zegt ze. "Er is weinig informatie over beschikbaar, en veel mensen geven toe het een mythe te vinden of zeggen dat ze niet eens wisten dat het bestond." Sommige vrouwen kunnen ook last ondervinden van het feit dat collega's denken dat ze het verzinnen. "De symptomen bestaan echt. Medici moeten er meer over leren en het beter proberen te begrijpen. Ik krijg elke dag berichten van vrouwen die denken dat ze zwanger zijn zonder dat er een daadwerkelijke foetus is - vervolgens worden ze naar huis gestuurd zonder antwoorden, maar wel met een hoge rekening en nog meer vragen."