Ik werd afgeperst omdat ik mijn lul achternaliep

Ik ben laatst afgeperst door een hacker, omdat ik uit de kleren ben gegaan voor de webcam. Misschien maak ik je met dit verhaal aan het lachen, en vind je mij kansloos of naïef. Maar misschien zorgt dit verhaal er ook voor dat je even stilstaat bij je online aanwezigheid en het gemak waarop dingen opgezocht en gedeeld kunnen worden. Dit soort shit overkomt mensen, mensen zoals ik. Dit is wat er gebeurde.

Ik raakte een tijdje geleden op een verveelde avond aan de praat met een jonge vrouw op chatrandom.com. Het idee van deze chatroulette-achtige website is simpel; je zet je webcam aan en wordt gekoppeld aan een andere, wildvreemde cammer, waar je vervolgens mee kunt chatten.

Nu kan ik je een verhaal ophangen dat ik een onderzoek aan het doen was naar de woonsituatie van rukkende vijftigplussers, maar mijn bezoekje aan deze website kwam simpelweg voort uit nieuwsgierigheid en een lichte opwinding na het lezen van een artikel. Ik las namelijk dat het regelmatig voorkomt dat mensen hier uit de kleren gaan en digitaal de liefde met elkaar bedrijven. Een spannend idee vond ik, al was ik wel wat sceptisch over het publiek dat hierop afkomt.

Eenmaal aangekomen op de site werd mijn vermoeden bevestigd door een overvloed aan piemels en ontblote mannelijke bovenlijven die tot de nek zichtbaar waren; het domein wankanonymous.com was passender geweest. Ik had al snel door dat hun tactiek bestond uit lukraak aftrekken, in de hoop dat er op een gegeven moment een woest aantrekkelijke vrouwelijke cammer zou verschijnen die ook nog eens gecharmeerd zou zijn van hun kunstje.

Daar zat ik dan, braaf in een T-shirt achter de cam, proberend niet te oordelen over deze testosteron-explosie. Ik zat daar immers ook niet om over het weer te praten. Net toen ik de missie wilde afblazen werd ik gekoppeld aan een nieuwe chatpartner, een aantrekkelijke jonge vrouw van het kaliber dat je prima aan je ouders kunt voorstellen.

Ze lachte charmant en ik zag dat ze wat aan het typen was. “Hi bb” was het eerste dat ze met mij deelde. Big Boy? Baby? Ik vond het allemaal best, zolang ze maar met mij wilde cammen. Ik besloot niet te hard van stapel te lopen en vroeg haar waar ze vandaan kwam. Niet veel later was het mij duidelijk dat haar (schuil)naam Lucy was, dat ze 25 jaar was en uit Amerika kwam. Ik stelde mij voor als Josh uit Berlijn en zo maakten onze uit de lucht gegrepen aliassen kennis.

Ik was nog bezig met de subtiele vraag te typen wat haar hier bracht toen ze deze al beantwoordde middels haar shirt dat van het toneel verdween en haar weinig verhullend achterliet. Lucy was duidelijk niet zo van de koetjes en kalfjes.

Mijn opwinding nam het volledig van me over en het typen maakte al snel plaats voor expliciete non-verbale communicatie. Voor ik het wist zat de inmiddels naakte Lucy wijdbeens op haar stoel met mij te flirten en liet ik haar op mijn beurt zien wat voor effect dit op mijn lichaam had. Dat beviel haar schijnbaar wel want ze begon zichzelf vol overgave te bevredigen. Op het moment dat ze een hoogtepunt leek te naderen bevroor plots haar beeld. Van deze cliffhanger was ze niet gediend en ze drong eropaan om het onderonsje voort te zetten op Skype.

Ik video-belde haar, klaar om af te maken waar we aan begonnen waren, maar ze nam niet op. Na vijf minuten radiostilte deed ze een onverwachte bekentenis via de Skype chat. ‘Lucy’ bleek helemaal geen geile Amerikaanse te zijn, maar een hacker die mijn webcamsolo had opgenomen en mijn facebookprofiel had achterhaald, waarschijnlijk doordat mijn Skype-account uit mijn voor en achternaam bestaat. De video was al geüpload naar YouTube en met één klik zou de link gedeeld worden op de pagina’s van mijn facebookvrienden. Zo stoer als mijn opwinding was opgekomen, zo laf kroop hij achter mijn ratio toen ik besefte dat ik in het ootje was genomen. ‘Lucy’ was een vooraf opgenomen video, kunstig ge-edit zodat het leek alsof ze live voor haar webcam met mij aan het chatten en flirten was.

De hacker belde mij op Skype en ik werd in gebrekkig Engels, zoals in een matige actiefilm, voor een levensbepalende keuze gesteld: optie één was dat ik duizend dollar zou betalen – of de helft als ik student was. Echt ontzettend vriendelijk van deze hacker dat-ie rekening hield met de penibele financiële situatie van studenten. Optie twee was dat deze puber (dat maakte ik op uit de baard in zijn keel) mijn leven zou ruïneren. Dit onderstreepte hij door de youtubelink te sturen van de video waarin ik in vol ornaat te zien was, en zijn scherm te delen zodat hij mij kon laten zien dat hij de link al bij één van mijn facebookvrienden, mijn ex notabene, in het berichtenvenster had geplakt en alleen nog op send hoefde te drukken. Ook had hij de video onder de rubriek ‘gay’ op een populaire pornowebsite geplaatst en mijn naam in de titel gezet.

Gek genoeg bleek - ondanks de situatie – mijn Hollandse gierigheid nog invloed te hebben op mijn besluitvorming, want ik zei dat ik weinig geld had en daarom geen gehoor kon geven aan zijn eis. Hij reageerde door te vragen of ik mijn leven dan niets waard vond. Ik ging snel bij mijzelf na of dit het geval was, maar concludeerde dat ik ook nog een acceptabel leven zou hebben als mijn geslacht openbaar zou zijn gemaakt op Facebook. Echte paniek bleef dus uit, maar vrolijk werd ik niet van dit toekomstbeeld.

Na tien minuten onderhandelen met de hacker over de waarde van mijn sociale leven bood ik hem een laag bedrag, waar hij na wat gevloek en gedreig mee akkoord ging. Ik moest het via een online betalingsdienst naar een niet nader te noemen man overmaken die hij zijn ‘boss’ noemde. De betaalwebsite had kuren en gaf telkens een foutmelding. Dat zorgde voor ergernis bij de hacker en een bezweet voorhoofd bij mij.

Uiteindelijk lukte het en stuurde hij zijn handlanger naar het kantoor om de poet op te halen. Ik twijfelde of dit het begin van het einde zou zijn, aangezien ik nu had laten zien dat ik bereid was om hem te belonen voor zijn nobele hackersdaad. Gelukkig rondde hij het af met de plechtige belofte dat hij mijn video’s offline zou halen en van zijn laptop zou verwijderen. Ik had zelden iets minder geloofwaardigs gehoord maar kon hem moeilijk om een pinky swear vragen, dus nam ik genoegen met de belofte van een snotaap die mij kort daarvoor nog naakt aan het lijntje had gehouden.

Inmiddels was er al ruim een uur verstreken en was het moment aangebroken om afscheid te nemen. Hij sloot af met de waarschuwing dat ik maar beter niet meer online kan masturberen, omdat het op internet stikt van de hackers. Verder wenste hij mij nog een goed leven toe. Enigszins verbouwereerd bedankte ik hem voor het advies en wenste ik hem ook het beste. Ik was vooral blij dat de chantage relatief goed ten einde was gekomen.

Ik wil wat er is gebeurd niet bagatelliseren. Er worden daadwerkelijk levens verwoest door deze methode. In mijn geval zou de schade beperkt blijven tot wat uitleg aan familie en vrienden en het proberen offline te krijgen van de video waarin ik de hoofdrol (met mijzelf) speel.

Maar ook nu de video (nog) niet openbaar is voelde ik de behoefte om deze gebeurtenis te delen met mijn omgeving door er een Facebookbericht aan te wijden. Het koosnaampje ‘rukkertje’ dat mijn vrienden mij hebben gegeven na mijn bekentenis neem ik op de koop toe. De reden dat ik het wilde delen is deels om de nieuwswaarde alvast te verminderen mocht de video toch online komen, maar bovenal om te waarschuwen dat dit soort dingen dus kunnen gebeuren. Ik ben immers vast niet de enige die denkt slim genoeg te zijn om niet in een dergelijke val te lopen. Ik was namelijk in de veronderstelling dat dit soort trucs alleen werken bij jonge en/of mega naïeve mensen. Maar de technologische vernuftigheid en het groeiende aantal platforms waarop je benaderd kunt worden (chat websites, dating apps, social media) veranderen het terrein en maken het minder eenvoudig om te beoordelen of iets echt is. Door mijn actie met een totaal onbekende heb ik natuurlijk overduidelijk het lot getart. Ik verwacht dat het in de meesten niet opkomt om zoiets te doen. Maar het zet mij wel aan het denken over met welk gemak en in welke mate we in het algemeen informatie/foto’s delen met vage bekenden en welke impact dat kan hebben.

Ik zal niet snel meer in een geile bui achter de webcam kruipen. Deze ezel heeft zich nu één keer gestoten en laat het daar graag bij. Ik heb mijn facebookprofiel onder de loep genomen en ervoor gezorgd dat niets zichtbaar is voor derden. Ook heb ik eens gegoogeld wat er over mij te vinden is en zoveel mogelijk verwijderd (o.a. oude profielen op community websites) – het is nergens voor nodig dat dit op het internet blijft rondzwerven.

En mocht ik door het schrijven van dit artikel alsnog de boel verpesten en bloot op je scherm voorbij komen, bedenk dan dat we allemaal naakt geboren zijn.

*De naam van de hoofdrolspeler in dit verhaal is bij de redactie bekend. Omdat de video nog altijd ergens rondzwerft hebben we ervoor gekozen zijn naam niet te vermelden.