Een historisch overzicht van het vrijgezellenfeest

Er zijn een hoop vrouwen die op een dag prosecco door een piemelrietje moeten drinken, terwijl ze een stripper op schoot hebben zitten met een brandweerhelm op. Maar dit was niet altijd zo. Hoewel het vrijgezellenfeest even oud is als het huwelijk zelf, de moderne, beschonken versie is er nog maar net.

Of je nu van plan ben strontlazarus te worden bij een kleicursus met naaktmodel, een avondje zo vals als een kraai smartlappen te gaan zingen, of misschien wel om nooit te trouwen – wij maakten een historisch overzicht voor je over het ontstaan van deze feestelijke nachtmerrie.

Van meisje naar moeder
Lang, lang geleden leek het vrijgezellenfeest totaal nog niet op de seksuele uitspattingen die we tegenwoordig kennen. Vroeger waren het meer een soort formele bijeenkomsten om de overgang van meisje naar vrouw te vieren.

Zo was er bijvoorbeeld de proaulia-ceremonie in het oude Griekenland (zo'n 7-8 eeuwen voor Christus). De bruid bracht offers aan de goden, in het bijzonder aan de god Artemis, de maagdelijke godin van jonge kinderen en dieren.

Vaak offerde de bruid een lok van haar eigen haar, wat van haar kinderkleren en wat speelgoed aan Artemis. Dat symboliseerde haar eigen kindertijd en de kinderen die ze hoopte te krijgen. De offers waren een bedankje voor de godin, zodat zij de bruid zou voorbereiden op het verliezen van haar maagdelijkheid in het huwelijksbed.

Niet veel verderop had je het eeuwenoude Marokkaanse baden, oftewel een hammamfeestje. Bij deze bijeenkomst werd de bruid voor de bruiloft twee tot vijf dagen 'gereinigd'. Dit ritueel bestaat nog steeds; het reinigen is essentieel voor het succes van een huwelijk.

Onder een wolk van wierook gaven de vrouwen de aanstaande bruid tips over hoe ze een sensuele en seksuele echtgenote kon zijn voor haar man. Vervolgens deelde de bruid honing en sinaasappels met haar vrijgezelle vriendinnen, om hen geluk te wensen in hun eigen zoektocht naar een echtgenoot.

Bij de Hindoeïstische mehndi-ceremonie – ook wel gezien als 's werelds eerste bridal shower – feesten, dansen en beschilderen de Indiase bruiden elkaar met henna. Deze traditie komt uit de vijftiende eeuw maar bestaat nog steeds. Poeder van de mehndiplant wordt gemengd met water om een felrode pasta te maken. Mehndi staat symbool voor de kracht van het huwelijk; hoe roder de pasta, hoe sterker het huwelijk.

SEKS!
Het vrjjgezellenfeest van tegenwoordig – piemelrietjes en prosecco – vindt zijn oorsprong in de jaren vijftig. Lang werd gedacht dat het onzinnig was voor een vrouw om haar laatste dag als vrijgezel te vieren; haar leven was immers niet voorbij, het begon juist op het moment dat ze trouwde.

"Mannen verloren iets als ze trouwden, vrouwen hadden erg veel te winnen door te trouwen," schrijft Beth Montemurro in haar paper Sex Symbols: The bachelorette party as a window to change in women's sexual expression.

"Het vrijgezellenfeest draagt bij aan je eigen seksuele identiteit. Tot voor kort hoorde het seksuele aspect niet bij de identiteit van de vrouw, al helemaal niet in het openbaar."

Maar met de komst van de pil begonnen jonge mensen in de jaren zeventig te breken met het sociale en seksuele conventies. Vrouwen praatten openlijk over seks en verwachtten nu ook dat seksuele bevrediging wederzijds zou worden. Halverwege de jaren zeventig had meer dan 65 procent van de Amerikaanse tieners seks voor het huwelijk. De eerste stappen voor het moderne vrijgezellenfeest waren gezet.

Over de eerste losbandige beginjaren van het vrijgezellenfeest is vrij weinig bekend. Maar een onderzoek onder mannelijke strippers laat zien dat meer en meer vrouwen zich eind jaren zeventig richting de stripclub begaven om hun naderende huwelijk te vieren. Samen met strippers proostten de feestende vrouwen daar op "lust" en "gelijke rechten".

Het is officieel
Aan het begin van de jaren negentig werd het duidelijk dat vrouwen nu ook gewoon een vrijgezellenfeestje gaven en waren de feestje niet per se meer een mannending. Ook werden de vrouwenfeestjes steeds meer belicht in de media.

In 2002 wijdde de Wall Street Journal nog een voorpagina aan de "baldadige vrijgezellenfeestjes", waarbij ze vrouwen interviewden die deelnamen aan "een heel scala aan rituelen, zo schunnig dat het mannen doet blozen."

Volgens Montemurro werden de vrijgezellenfeestjes zo populair omdat ze een alternatief boden voor de "verouderde" en "ongemakkelijke" bridal showers, wat voornamelijk bijeenkomsten waren vol seksueel advies en lingerie. (Waar zou je anders moeten leren hoe je je man kan behagen?)

Het nieuwe vrijgezellenfeest, schrijft ze, was "onbevangen en ontspannen, een manier om even te ontsnappen aan de stress van de bruiloft en het alledaagse bestaan".

En nu dan
Piemels en losbandigheid lijken tegenwoordig onlosmakelijk verbonden met het vrijgezellenfeest (al kun je natuurlijk ook het advies van Martha Stewart opvolgen en gezellig een spinklasje volgen op je vrijgezellenfeest.

Maar waarom seksualiseren we het vrijgezellenfeest zo? Lauren Rosewarne, een genderwetenschapper aan de universiteit van Melbourne, denkt dat vrouwen steeds meer het gevoel krijgen dat trouwen ook een beperking van hun vrijheid betekent.

"We zijn in de veronderstelling dat we onze vrijheid kwijtraken zodra we trouwen en dat het vrijgezellenfeest onze laatste kans is om nog even los te gaan," vertelt ze aan Broadly. "Terwijl het een ouderwetse opvatting is dat we niet meer vrij kunnen zijn binnen een huwelijk."

-

Vrouwen praten misschien veel, maar we horen ze te weinig. Daarom is Broadly Nederland er. Like onze pagina.