Gynaecologen vertellen hoe het is om honderden verschillende vulva’s te zien

Het aantal schaamlipcorrecties groeit gigantisch. Uit onderzoek van Internationale Society of Aesthetic Plastic Surgery bleek dat er in 2016 wereldwijd sprake was van een groei van 45 procent in vergelijking met het jaar daarvoor. Dat maakt het tot de snelst groeiende cosmetische ingreep ter wereld.

Ook in Nederland is er sprake van een toename. RTL Nieuws benaderde vorig jaar 52 klinieken die deze ingreep uitvoeren, en 19 daarvan zagen inderdaad een stijging. Tegen RTL zei Joke Haartsen, een gynaecoloog die deze cosmetische ingreep ook uitvoert, dat de gigantische toename vooral komt door het beeld dat te zien is in pornofilms: daarin is een vulva vaak niet meer dan een ‘sneetje’. Jonge vrouwen denken volgens Haartsen dat ze kleine schaamlippen moeten hebben, en dat alles wat daarbuiten valt niet ‘normaal’ is.

Mensen die hartstikke veel verschillende vagina’s en vulva’s zien – en ongecorrigeerde bovendien – zijn dokters, gynaecologen, artsen in opleiding en verloskundigen. Ik vroeg een paar van hen of het zien van honderden vulva’s het beeld over hun eigen schaamstreek heeft veranderd, en wat ze vinden van de zogenaamde pornopoes. Omdat artsen beroepsgeheim hebben, zijn alle namen gefingeerd.

Toen ik nog coschappen liep, vond ik het heel ongemakkelijk om door een eendenbek in een vagina te staren. Dan stond ik er echt een beetje bij, en had ik de neiging om ernaast te gaan staan in plaats van tussen iemands benen. Maar inmiddels is het doodnormaal – ik kijk er nu op een medische manier naar. Voor mijn studie had ik bijna geen enkele vulva gezien, nu al meer dan tweeduizend. Over die van mezelf ben ik nooit echt onzeker geweest, en nu nóg minder.

Het komt weleens voor dat een man tijdens het hechten na een bevalling zegt: “Doe maar een steekje extra.” Dat negeer ik dan. Als ik daar zou liggen, zou ik echt denken: wat de fuck. Maar misschien zeggen die mannen het meer uit ongemakkelijkheid, omdat iedereen op dat moment naar de vulva van zijn vrouw aan het staren is. Dat hoop ik in ieder geval.

Ik heb al honderden kinderen gehaald, dus ik denk dat ik al zo’n achthonderd vagina’s heb gezien. Tijdens mijn stage gynaecologie zag ik er meer dan twintig op een dag – nu denk ik vijf in een week. Vroeger voelde ik me vies als ik net in iemands baarmoeder had gevoeld. Dan waste ik mijn handen wel tien keer. Nu was ik ze één keertje, en snijd ik daarna gewoon de groentes van mijn avondeten.

Het minst leuke vind ik om hechtingen te verwijderen, omdat het zo afschuwelijk kan stinken. Ik weet niet hoe ik de geur moet omschrijven – het is een geur die je niet in de supermarkt kunt kopen.

Ik ben niet anders naar de buitenkant van mijn eigen vagina gaan kijken, ik heb juist meer praktische dingen geleerd. Als het stukje tussen je vagina en anus korter is, heb je tijdens een bevalling meer kans om door te scheuren. Ik heb het even gecheckt, en bij mij is het gelukkig normaal: ik kan er een paar vingers tussen leggen. Dat is een geruststelling.

Door mijn studie ben ik banger geworden voor bevallen. Onlangs zag ik nog iemand die helemaal was uitgescheurd tot haar anus. Het was een slagveld – de vagina stond in allemaal verschillende richtingen. Ik moest echt even slikken, omdat ik weet dat ik zelf ook ooit wil bevallen.

Ik denk dat ik zo’n tien vulva’s per dag zie, en volgens mij bestaan er ongeveer twaalf types – ik zie niet duizenden verschillen. Ik snap niet dat seksuologen zoals Ellen Laan beweren dat kleine schaamlippen vooral voorkomen bij kinderen of pornosterren, want ik zie juist meer vrouwen met kleine dan met grote schaamlippen.

Vulva’s zelf vind ik er niet vies uitzien, maar de sappen die eruit kunnen komen wel. Vaak zie ik in een vagina wit fluor. Dat vind ik viezig, maar ik zou het ook vies vinden om bij een man kopkaas achter de voorhuid te zien. Het is gewoon geen appetijtelijk gezicht als je een bloedende vagina ziet waar veel troep uit komt.

Ik ben wel blij met mijn vagina. Ik hoef niet per se een pornokut, maar toch zou ik liever niet opeens wakker worden met een setje vleesgordijnen; ook al ben ik dan misschien wel net zo’n gelukkig mens. Ik ben niet anders naar mijn vulva gaan kijken, maar ik ben wel onder de indruk van hoe glad vrouwen hun venusheuvel kunnen scheren. Dat is bij mij niet aan de orde.

Een van de eerste keren als coassistent, schrok ik nogal. Ik had een vrouw als patiënt met allemaal glitters op haar vagina. Ik dacht echt: hey, heb ik iets gemist, is dit een trend? Ik kon mijn verbazing natuurlijk niet laten zien – het is not done om een opmerking te maken over hoe iemands vulva eruitziet. Ik werkte een keer samen met een gynaecoloog, en die zei tegen een besneden vrouw dat ze “rare schaamlippen” had. Dat kan natuurlijk echt niet.

Door mijn baan heb ik mijn eigen vulva meer geaccepteerd. In het begin werd ik juist onzeker van mijn eigen vagina, omdat ik die vergeleek met die van anderen. Maar hoe meer variatie in vulva’s ik zag, hoe meer ik besefte dat dat nergens op slaat.

Voordat ik coschappen ging lopen, had ik alleen de vulva van mijn moeder gezien – nu wel meer dan honderd. In het begin was ik wel verbaasd over hoeveel verschillende vormen en maten er zijn, het is echt zoals in dat poezenboek van Linda. Elke keer als een vrouw haar broek uittrok, was het weer een verrassing.

Over mijn eigen vulva ben ik nooit onzeker geweest, bij mij zie je alleen een streepje. Ik krijg altijd goede feedback. Iemand heeft zelfs een keer gezegd dat ik een designervagina heb. Tien procent van de vrouwen zou een ‘ideale pornokut’ hebben – ik dacht altijd dat dat onzin was en dat er wel meer vrouwen zo’n vulva zouden hebben, maar na mijn coschappen weet ik dat dat niet zo is. Er zijn honderdduizenden maten vrouwen, dus ook honderdduizend maten vulva’s. Mijn kut is dus eerder een uitzondering. Maar ik denk dat iedere vulva ideaal is, behalve als je er echt last van heb.

Voor mij is de vulva iets heel plastisch geworden, ik zie het nu net zoals een arm of een been. Laatst vroeg ik aan een heteroseksuele vriend die ook coschappen loopt, hoe het voor hem is om zoveel vulva’s te zien. Hij zei dat hij laatst even een tijdje pauze had genomen van seks, nadat hij goed naar een paar vulva’s had gekeken – hij kon niet begrijpen dat hij het ooit een esthetisch ding had gevonden.

Een gynaecoloog die ooit te gast was bij Oprah noemde het ‘een zelfreinigende oven’. Daar ben ik het mee eens. Ik heb gezien wat een vulva allemaal kan, vooral tijdens een bevalling, en hoe het zichzelf hersteld. Dat vind ik magisch. De eerste keer dat ik bij een bevalling was, dacht ik: wauw, je hebt zoveel pijn, maar het is zo cool wat jij aan het doen bent! Het is echt vet om zulke natuurkrachten in werking te zien. Ik zou iedereen aanraden een keer mee te kijken bij een bevalling.