Milou en haar ouders
Foto door Lin Woldendorp

FYI.

This story is over 5 years old.

Identiteit

Ik vroeg mijn ouders hoe ze het in godsnaam zo lang met elkaar volhouden

“In een mindere periode werd ik vreselijk verliefd op een ander. Toen dacht ik: dit moet stoppen. Vijf mensen ongelukkig maken omdat ik verliefd ben, daar word ik ook doodongelukkig van.”

Als kind dacht ik altijd dat mijn ouders de ideale relatie hadden en nooit ruzie maakten. Inmiddels ben ik 23, een jaar ouder dan mijn moeder toen ze mijn vader ontmoette, en weet ik beter: er bestaat niet iets zoals een ideale relatie.

Mijn ouders, Thomas en Barbara, zijn al 30 jaar samen. Dat is best lang, vooral als je bedenkt dat mijn moeder al langer met mijn vader leeft, dan zonder. Toen ze elkaar ontmoetten was zij 22, en hij 41. Mijn vader had al een zoontje, en zes jaar later hadden ze drie dochters: mijn twee oudere zussen en ik.

Advertentie

Volgens het CBS loopt 1 op de 3 huwelijken stuk, en duurt een gemiddelde millennial-relatie 4,2 jaar. Met het oog daarop vind ik het best knap van mijn ouders dat ze al zo lang samen zijn, en er ook nog eens hartstikke gelukkig uitzien. Mijn vader roept na dertig jaar nog steeds regelmatig hoe verliefd hij op mijn moeder is.

Sinds twee maanden heb ik verkering, en ik ben van plan langer dan 4,2 jaar met haar samen te zijn. Toch lijkt het me saai om zo lang met dezelfde persoon een relatie te hebben. Hoe zorg je dat het een beetje leuk blijft met elkaar? Omdat het vandaag Valentijnsdag is, leek het me een mooi moment om mijn ouders eens het hemd van het lijf te vragen over hun gigantisch lange relatie.

Broadly: Hoi, pap en mam. Jullie waren vorige week dertig jaar samen. Hoe kan het dat jullie het zo lang hebben uitgehouden?
Barbara: Wij hebben elkaar nooit geprobeerd te veranderen. De eerste anderhalf jaar vonden we dat we heel erg op elkaar leken. We hielden allebei van zoute drop, tomatensap, veel wijn drinken en tot diep in de nacht plaatjes draaien. Na anderhalf jaar viel die roze bril in duizend scherven uit elkaar. Ik keek naar hem en dacht: van welke planeet komt deze man? Ik ken niemand op deze aarde die zo anders is dan ik – hij is mijn tegenpool. Ik ben gestructureerd, hij chaotisch; ik ben een opruimer, hij een verzamelaar; ik plan een halfjaar vooruit, hij niet verder dan een halve dag; en zo kan ik nog uren doorgaan. Toen ik me dat realiseerde, ontstond de vraag: hoe gaan we dit doen? Nu proberen we ons niet te ergeren aan elkaars verschillen, maar gebruik te maken van elkaars beste eigenschappen.
Thomas: Barbara is een denker, ik een doener. Onze verschillen maken ons juist complementair. Als zij bijvoorbeeld bedenkt dat ze een grote tafel voor in de huiskamer wil, dan kan ik die maken.

Advertentie

Jullie werden elkaar voorgesteld op een werkborrel. Was het liefde op het eerste gezicht?
Thomas: Voor mij wel. De manier waarop ze uit haar ogen keek, haar brutale smoel, de stem, haar onverschilligheid. Ze zag er alleen niet uit: ze droeg een rommelige trui, een raar zwart rokje en afgetrapte pumps.
Barbara: Ik vond hem een uitslover. Hij zette meteen mijn pump op z’n kin. Dat trucje, een voorwerp op z’n kin balanceren, doet hij vaker omdat hij een geprononceerde kin heeft. Wel vond ik hem aantrekkelijk. Die avond gingen we met elkaar naar bed. Dat was dik in orde, maar toen hij vertelde dat hij 41 was en een zoontje had, dacht ik: wegwezen. Een paar weken later zei mijn beste vriendin: “Bel die Thomas. Zelfs als ik over een stoelpoot begin, weet je het gesprek nog om hem te laten draaien.” Ik belde hem ’s nachts dronken op en de volgende ochtend kwam hij ontbijten op mijn studentenkamertje. Toen was het aan.

Papa was negentien jaar ouder, had een kind van negen, en je trok al na één maand bij hem in. Vond je dat niet allemaal een beetje snel gaan?
Barbara: Jawel, maar ik dacht: als het niet bevalt, trek ik weer uit. Alleen mijn ouders waren niet zo blij.
Thomas: Haar moeder zei, toen ze me een hand schudde: “Ik ben mevrouw Van Beukering, maar zeg maar Cootje, want we zijn van dezelfde generatie.”

Merken jullie veel van het leeftijdsverschil?
Barbara: Toen ik 22 was vroeg iedereen aan mij of ik het niet erg vond, zo’n oude man. Jullie riepen weleens: “Wij hebben de jongste moeder en oudste vader van de klas.” Ik merkte het verschil toen niet echt, de laatste jaren wel. Papa krijgt het fysiek zwaarder. Vroeger tilde hij de zware koffers, nu doe ik dat. Ik heb daar vrede mee: ouderdom kun je niet tegengaan.

Advertentie
ouders van Milou

Thomas en Barbara. Foto met dank aan de ouders van Milou.

Waar zijn jullie het meest blij mee in jullie relatie?
Thomas: We zijn een praktisch team. Of we nou een koelkast of een boot kopen, we zijn het snel met elkaar eens. Dat vind ik een fijne harmonie.
Barbara: Ik vind het een grote luxe dat papa al dertig jaar zoveel van mij houdt. Elke dag zegt hij tegen me dat ik de mooiste, slimste, liefste en grappigste ben. Ik word door hem op handen gedragen. Als ik in mijn blootje door de slaapkamer loop en hij ligt de krant te lezen in bed, kijkt hij áltijd op.

Er moeten ook dingen zijn die jullie vreselijk irritant vinden aan elkaar.
Thomas: Ik vind haar soms een beetje irritant. Ze houdt niet van spullen, alles wat overtollig is gooit ze weg. Ze noemt mij een hoarder. Ik heb door de jaren heen prachtige spullen verzameld. Zie je die prachtige leren fauteuil? Voor dat plekje in huis heb ik jaren moeten strijden. Al helemaal sinds ze dat Yoki Moko-boek heeft gelezen.
Barbara: MARIE KONDO!
Thomas: Ik had een schuur met tienduizend stukken gereedschap, daar zijn nog maar honderdvijftig stuks van over. Terwijl ze zelf wel zesentachtig jurken en driehonderd paar schoenen heeft.
Barbara: De eigenschap die ik het meest mis in papa is dat hij niet iemand is voor het intellectuele gesprek. Na anderhalf jaar dacht ik: hé, met anderen praat ik over wat ik lees in de krant – met hem niet. Dat vond ik even moeilijk, maar ik realiseerde me dat ik niet in één iemand alle perfecte eigenschappen kan vinden. Het is niet erg als een pijler in je relatie niet vervuld wordt. Die gesprekken heb ik met collega’s, vrienden of met jullie. Andere mensen hebben bijvoorbeeld geen seks en dat hebben wij weer wel.

Advertentie

Pap, vind jij het pijnlijk dat mama zegt dat ze het intellectuele gesprek niet met jou kan voeren?
Thomas: Nee, ik vind het heel fijn dat we een goed seksleven hebben.

Als kind heb ik nooit doorgehad dat het soms niet goed tussen jullie ging. Hoe hebben jullie dat verborgen weten te houden?
Barbara: Wij hebben altijd afgesproken: ruzie doen we met z’n tweëen. Niet met jullie of bezoek erbij. Soms hadden we verschrikkelijke ruzie, ging de bel en stond er bezoek op de stoep. Dan deden we alsof er niks aan de hand was. Terwijl ik hem wel kon schieten, moest ik hem tijdens het eten vragen om de zout of de wijn aan te geven. Aan het eind van de avond moesten we lachen als we aan elkaar vroegen waar de ruzie ook alweer over ging.

Wat doen jullie als het even wat minder lekker gaat?
Thomas: We gaan in ieder geval nooit meer met ruzie de deur uit. Als ik vroeger boos was, flikkerde ik de deur zo hard als ik kon dicht en reed ik met honderd kilometer per uur de straat uit.
Barbara: Inmiddels hebben we niet echt mindere periodes meer. Maar voor mijn gevoel zitten we ook al in onze vierde relatie. De kinderen zijn het huis uit, dus we zijn weer met z’n tweetjes. De eerste relatie was onze extreme verliefdheid de eerste anderhalf jaar, het gezin stichten de tweede, en de derde was toen jij een baby was. In die fase ging het eventjes niet goed tussen ons.

Waarom ging het toen niet goed?
Barbara: We hadden een puber, kleuter, peuter en baby, allebei een fulltime baan en een druk sociaal leven. Het voelde alsof we samen een bedrijf leidden. Op jouw geboortekaart stond zelfs: onze bv is uitgebreid met Milou Maxime Deelen. Die fase was het gevaarlijkst voor onze liefdesrelatie. Als je een plantje geen water geeft, gaat-ie dood. We beseften dat als wij het niet zouden redden de hele gezins-bv failliet zou gaan. Vanaf toen stond iedere zaterdag om zeven uur ‘s avonds oppas Sanne op de stoep zodat wij samen uit konden gaan. Dat is onze redding geweest.

Advertentie
ouders milou

Barbara en Thomas. Foto door Lin Woldendorp.

Geloven jullie in één ware liefde?
Barbara: Dat vind ik onzin. Er lopen zoveel mensen op deze wereldbol. Als ik hem niet was tegenkomen, had ik iemand anders ontmoet. Ik denk wel dat wat wij hebben ware liefde is. Zo’n lange relatie zorgt voor een intens bondgenootschap. Als Thomas doodgaat kan ik theoretisch gezien nog dertig jaar met iemand anders zijn, maar daar krijg ik nooit meer kinderen mee. Er is maar één iemand met wie ik dit allemaal heb gedaan, en dat is hij.

Zijn jullie weleens verliefd op een ander geweest?
Barbara: In een mindere periode werd ik eens vreselijk verliefd op iemand anders – en hij op mij. Op een avond kwam ik thuis nadat ik met hem in het café had gezeten. Ik ging naar jullie kamer om jullie allemaal een kusje op jullie slapende hoofdjes te geven. Zo vredig lagen jullie erbij. Toen dacht ik: die verliefdheid moet stoppen. Vijf mensen ongelukkig maken omdat ik verliefd ben, daar word ik zelf ook doodongelukkig van. De volgende dag heb ik er een einde aan gemaakt en het aan Thomas verteld.
Thomas: Tuurlijk was ik aangeslagen, maar ik was blij dat ze er een punt had achter gezet. Die man was een bekende presentator – een jaar lang mocht ze van mij niet naar zijn programma kijken.

Mijn generatie heeft het steeds meer over niet-monogame en polyamoreuze relaties. Hebben jullie ooit aan zo’n relatievorm gedacht?
Barbara: We zijn niet moralistisch, als papa een keer seks met iemand anders heeft of ik, is dat niet het einde van de relatie, maar bij voorkeur zou ik het niet willen weten.
Thomas: Het woord polyamoreus ken ik niet. Liever heb ik dat ze het niet doet, maar anders wil ik het niet weten. Dan word ik jaloers, terwijl ik dat niet ben.

Advertentie

Speelt romantiek een belangrijke rol in jullie relatie?
Thomas: Barbara stuurt vaker hartjes op Whatsapp, maar ik heb haar vorige week nog verrast met een mooie zonnewijzer.
Barbara: We hebben meer een pragmatische dan romantische relatie. Die zonnewijzer wilde hij zelf graag hebben. Ik ben nog nooit verrast door Thomas. Als ik niet zeg dat ik jarig ben, is er geen cadeautje op mijn verjaardag. Drie weken van tevoren zeg ik wat voor cadeautje ik wil, en dan komt hij precies met dat. Vroeger schreef ik liefdesbrieven, maar daar stopte ik mee want ik kreeg nooit iets terug.

Jullie zeggen weleens dat jullie nog regelmatig seks hebben. Hoe zorg je ervoor dat seks na zo lang nog leuk blijft?
Barbara: Ik denk dat het belangrijkste is dat je het blijft doen, zo blijven we zin hebben. Het gebeurt nooit dat we een week overslaan.
Thomas: We maken er geen hokus pokus toestand van met waxinelichtjes en allerlei attributen. We weten gewoon wat we allebei lekker vinden. Wel hebben we sinds een paar jaar een hulpmiddeltje in bed, Cialis, een soort viagra.

Ik heb net verkering. Hebben jullie een tip hoe ik het dertig jaar met haar kan volhouden?
Barbara: Probeer elkaar niet te veranderen en gun elkaar vrijheid. Ik heb altijd veel mannelijke vrienden gehad met wie ik tot laat op stap ging. In de meeste traditionele relaties kan dat niet omdat mensen zo bovenop elkaar zitten.
Thomas: Je moet mensen niet in een kooitje opsluiten. Als we dat hadden gedaan, waren we jaren geleden al ongelukkig uit elkaar gegaan. Gun het de ander ook zonder jou een leuke avond te hebben.

Zijn jullie eigenlijk nog verliefd op elkaar?
Thomas: Ik wel.
Barbara: Die kriebels heb ik niet meer. Maar soms als zie ik hem zitten word ik overspoeld door een golf van liefde.

Tot slot: vandaag is het Valentijnsdag. Gaan jullie iets leuks doen?
Thomas: Huh, is het vandaag Valentijnsdag? Nee, wij doen niet aan die commerciële flauwekul.
Barbara: 5 februari is ons jubileum, dat vieren we altijd met een romantisch etentje. Het is een beetje onzin om dan negen dagen later ook nog Valentijnsdag te vieren.

Bedankt, Thomas en Barbara!