Alma Mathijsen vertelt over huilen om Gilmore Girls en masturberen met een tandenborstel

In onze serie 'Het VICE Interview' stellen we elke keer dezelfde ietwat ongemakkelijke en zeer uiteenlopende vragen aan beroemde en/of interessante mensen. In deze aflevering spreken we schrijfster Alma Mathijsen. Haar nieuwste roman ‘Vergeet de Meisjes’ verscheen in september. Naast schrijven verschijnt Alma regelmatig in de media, bijvoorbeeld om zich hard te maken voor de vrouwenzaak.

VICE: Zijn er complottheorieën waarin je gelooft?
Alma Mathijsen: Ik vrees van niet. Saai hè? Ik geloof bijvoorbeeld dat de maanlanding heeft plaatsgevonden, hoewel ik daar uiteindelijk totaal geen bewijs voor kan geven. Ik geloof die dingen omdat het de heersende waarheid is. Als heel veel mensen tegen me zouden zeggen dat de maanlanding nooit heeft plaatsgevonden, zou ik dat geloven.

Wat was je eerste e-mailadres ooit?
Dat was rodepuist@hotmail.com. Ik was dertien, en speelde heel vaak het spel ‘girlzzz’, met mijn vriendinnen. Dan moest je draaien aan een rad, waar opdrachten op stonden als: “bel bij de buurman aan en vraag om een ijsklontje,” of “je moet nu de knapste jongen uit de klas bellen en zeggen dat je hem leuk vindt.” Allemaal heel gênante dingen, die je echt moest doen. Maar als je het écht niet wilde, kon je een stickervelletje pakken met rode puisten, en dan moest je een puistensticker op je gezicht plakken. Blijkbaar schaamde ik me best vaak om dingen te doen, en koos ik vaker dan de anderen voor de rode puist. Daar kwam mijn bijnaam Rode Puist vandaan. Toen gingen we e-mailadressen maken, en koos ik rodepuist@hotmail.com. Die heb ik ook echt lang gehad. Ik geloof dat ik ‘m pas op mijn negentiende heb veranderd.

Van welke film of televisieserie moet je heel hard janken?
Ik herkijk vaak series. Ik kijk nieuwe series, maar ook oude, bijvoorbeeld als ik wil gaan slapen, of gewoon even niet te veel prikkels wil krijgen. Nu ben ik Gilmore Girls aan het herkijken. Dat is zoals je misschien weet een heel gevoelige serie. Volgens mij heb ik gisteren nog gehuild, toen Rory een emotionele speech hield. Het was uit met Dean, van wie ze toch wel veel houdt. Toen kreeg ik toch wel even een brok in mijn keel, maar dat gebeurt bij mij dus heel snel en makkelijk.

Ik moet ook vaak huilen bij Transparent. Tijdens de hele serie krijgt die moeder altijd alle shit over haar heen. Na drie seizoenen komt ze eindelijk een keer voor zichzelf op en zingt een liedje van Alanis Morisette op een cruiseschip, en dat doet ze zo mooi – je ziet dat alles dat ze in drie seizoenen over zich heen heeft gekregen er in één liedje naar buiten komt. Toen ik dat zag moest ik huilen.

Maak de volgende zin af: het grootste probleem met jonge mensen is…
dat er geen probleem is. Als je jong bent zie je sommige zaken juist helderder dan wanneer je ouder bent. Ik doe mijn best die blik niet te verliezen. Het probleem is eerder dat oude mensen jonge mensen niet serieus nemen. Jonge mensen weten over het algemeen zelf het beste wat goed voor ze is. Als mensen daar beter naar zouden luisteren, in plaats van bedenken wat jonge mensen zouden willen, had je een veel betere samenleving.

Als je twee dieren mocht samenvoegen tot één superdier, welke zouden dat dan zijn, en hoe zou het nieuwe dier eruit zien?
Wat is de grootste vogel die er is, een soort gier? In ieder geval de vogel met de grootste spanwijdte. En dan doen we de kop weg, en daarvoor in de plaats komt dan het hoofd van een hele lieve, gezellige hond. Liefst een labradoodle. Dit dier bestaat al, maar dan net iets anders, in de Never Ending Story. Mijn grootste wens is om te vliegen. Dat kan ik niet, maar als ik dit dier heb kan ik wel op zijn rug zitten. En hij is super trouw, want labradoodles zijn dat. Hij heeft alle kwaliteiten van die hond, maar kan dan vliegen.

Wat is de donkerste periode die je in je leven hebt doorgemaakt?
Het zou natuurlijk heel logisch zijn als ik de dood van mijn vader zou noemen. Ik was negen toen hij overleed. Maar dat was zo intens en heftig dat ik dat heb uitgesmeerd over mijn hele leven, dus ik zou niet zeggen dat dat ­– mijn negende jaar – mijn donkerste periode was.

Ik vond het heel moeilijk toen ik nog niet wist wat ik wilde doen met mijn leven, dat vond ik een heel vervelende periode. Toen was ik 20 of 21, en ik dacht dat ik actrice wilde worden, dat ik naar de toneelacademie wilde, maar dat lukte steeds niet. Het schrijven ging toen wel oké, maar ik had nog niet helemaal mijn eigen stem gevonden. Dat is naar, als je nog geen richting hebt gevonden, en niet weet wat je wil. Niet dat ik nou geloof dat je altijd precies duizend procent moet weten wat je wil, maar als je niet een beetje een soort richting hebt kan dat lastig zijn.

Als je een darter was, met welke muziek zou je dan opkomen?
Het is heel flauw, maar bij schrijvers doen ze dit ook. Meestal word je gewoon aangekondigd als je ergens komt, maar bij sommige programma’s vinden ze het dan grappig om een soort begintune op te zetten. Misschien ligt het ook wel een beetje aan mij, want er is een nummer dat Alma Mathijsen heet. Programmamakers vinden het héél grappig om dat dan, zonder dat tegen mij te zeggen, als intromuziek te gebruiken. Nu weet ik dat als er muziek is, dat nummer wordt opgezet. De eerste keer dat het gebeurde was bij Henk van Straaten, die een programma presenteerde, en toen schrok ik me het leplazarus. Hij wist ook niet hoe het zat, en toen moest ik daar op het podium uitleggen dat Thijs [Boontjes] mijn vriend is. Heel ongemakkelijk.

Waar op de wereld of daarbuiten zou je het allerliefste willen wonen?
Absoluut niet buiten de wereld. Dan ga je dood, namelijk. In principe zou ik het liefst in Amsterdam wonen. Dat is wat ik doe, dus ik neem aan dat ik dat ook het liefste doe. Maar ik zou ook heel graag nog een tijd in New York zitten, daar heb ik al een tijd gewoond. Ik vind het gewoon het fijnste om rustig te kunnen schrijven, en om vrienden en familie te zien. Dan is het saaie antwoord het meest waar, en dat is dat Amsterdam daarvoor het handigste is.

Een of ander tropisch eiland lijkt me maar saai. Ik heb eens een maand op Aruba gewoond. Daar gebeurt niks. Er is één feest op een avond, waar je naartoe kunt, en als dat niet leuk is heb je dus geen leuke avond. Ik zou de cultuur heel erg missen – ik bedoel al die duizenden dingen die je kunt doen. Ik vind de veelheid aan keuzes die je hebt in een stad heel fijn.

Denk je dat drank en drugs je gelukkig kunnen maken?
Wel voor even. Ik heb echt heel veel hele leuke avonden gehad op drank, die echt minder leuk zouden zijn zonder. Sommige van mijn beste herinneringen hangen heel erg samen met drank.

Drugs gaat niet meer zo goed, omdat ik me de dagen daarna te verschrikkelijk voel. Ik ben ook al 33 hè. Als ik me er niet zo slecht door zou voelen zou ik het wel vaker doen, maar dat is nu echt wel een beetje klaar. Dat is ook wel goed. Ik heb drank sowieso altijd leuker gevonden dan drugs.

Zou je seks hebben met een robot?
Ja, echt zeker weten. Ik zou niet weten welk moreel bezwaar ik daar tegen zou moeten hebben. Het lijkt me heerlijk. Ik heb het zelfs al bijna een keer gedaan. Het hangt een beetje van je definitie van robots af.

Toen ik 14 was, had ik een abonnement op de Fancy. Ik weet niet of ik dit verkeerd onthouden heb, want het klinkt misschien wel raar. De Fancy is een blad voor meisjes van 10 tot 14 ofzo, maar ik herinner me dat daar een keer een cadeautje bijzat. Dat was een opzetstukje voor de tandenborstel, zonder haren, maar met een soort paarsig, rubberen dingetje. Dat kon je op je tandenborstel zetten en daar kon je je dan mee bevredigen. Een soort robot, toch? Wat dat betreft hebben we eigenlijk allemaal allang seks met robots.

Voor welke Nederlandse traditie zou je de barricaden opgaan?
Ik denk onze zelfhaat. Dat vind ik wel goed. Nederlanders hebben echt een diepgewortelde zelfhaat, we cijferen onszelf graag weg en maken ons graag niet al te belangrijk. Een term als ‘on-nederlands goed’, zoiets bestaat echt alleen in Nederland. Dat er nu een vlag is neergezet in de Tweede Kamer, dat vind ik dus onze traditie kapot maken. Onze traditie is juíst dat we dat soort dingen allemaal heel erg vinden. We schamen ons altijd een beetje om Nederlands te zijn, en dat is goed. Dat is iets dat al zo lang bestaat. Je trekt jezelf ermee in twijfel. Ik houd er niet van als mensen pochen, of te trots zijn. Je mag best ergens trots op zijn, maar wel met mate.

Wat is de grootste daad van verzet die je ooit hebt gepleegd?
Ik denk het stuk dat ik een tijd geleden in NRC schreef over verkrachting. Dat voelde wel als verzet. Daar moeten we het meer over hebben, er zit een probleem in onze maatschappij dat aangepakt moet worden. Dat voelde als verzet. Dat was twee jaar voor #zeghet, in 2015. Ik dacht toen echt: oh ja, ik doe nu iets dat niet hoort, waarvan je geacht wordt om het voor jezelf te houden. Ik was daar helemaal klaar mee. Als je zo lang stil bent over iets… Ik kon het gewoon niet meer binnenhouden. En omdat het beroep dat ik heb gekozen schrijver is, ontkom je er niet aan om daarover te schrijven. Ik had er al zo lang over nagedacht, dat ik het toen gewoon zo in een keer naar buiten heb laten komen. Toen ik het eenmaal geschreven had, en het gepubliceerd was, voelde dat ook heel goed. Ik dacht: oh ik heb ineens een soort klein stukje ruimte voor mezelf – en hopelijk ook voor anderen – gecreëerd dat er eerst niet was.

Wat vind je het leukste aan het internet?
Series. Is dat internet? Dat je zo makkelijk alle series kunt kijken, dan. Dat je niet meer de dvd van Sex and the City hoeft te kopen, en dat-ie dan vastloopt. Dat je seizoen vier niet kunt kijken omdat daar een kras op de dvd zit. Ik heb Netflix, maar ik wil ook nog heel veel andere dingen kijken, en ik ben er heel blij mee dat dat gewoon kan. Maar ik ben niet iemand die memes gaat bekijken op internet. Klink ik nu oud?