Ik at een dag als een personage uit 'Game of Thrones' om in de stemming te komen

Het is weer zover. Voor de ene helft van de wereld totaal oninteressant, voor de andere helft een fantastisch feit: het nieuwe seizoen van Game of Thrones is hier. En hoewel ik me eigenlijk niet kan voorstellen dat je dit artikel hebt aangeklikt als je geen fanatieke kijker bent, wil ik toch even benadrukken dat dit een big deal is. Waarom? Enerzijds omdat de fans, waaronder ik, langer dan een jaar hebben moeten wachten op dit seizoen – onder andere omdat het niet sneeuwde tijdens de opnames, terwijl winter al lang coming was.

Anderzijds omdat het een vrij uniek gegeven is dat mensen in staat zijn om een jaar lang gewoon hun leven te leiden en zich vervolgens zes weken lang volledig over te geven aan de gewelddadige fantasywereld van de Seven Kingdoms. Game of Thrones is de plek waar fantasy en mainstream elkaar raken, waar seks net zo alomtegenwoordig is als moord. En Hodor Hodor Hodor (als je geen Game of Thrones kijkt, raad ik je nu aan dit wel te gaan doen – anders zal je veel van mijn hilarische grapjes niet op prijs stellen).

Maar een jaar duurt lang, en dat betekent dat het weer even inkomen geblazen is. Wie was ook alweer wie, wie had wie vermoord, wie doet het met wie, en wat de fuck doet Ed Sheeran in dat bos? Dit zijn allemaal belangrijke dingen die je je afvraagt wanneer je het zevende seizoen induikt. Om in de juiste stemming te raken voor het nieuwe seizoen, besloot ik twee van mijn lievelingsbezigheden te combineren: eten en series kijken.

Nu ben ik tijdens het kijken van Game of Thrones meestal niet erg bezig met het culinaire aspect. Dat is niet raar, aangezien de serie er om bekend staat zonder blikken of blozen regelmatig hoofdpersonages te onthoofden. Maar laten we eerlijk zijn: eten is gewoon leuk. En ook in Game of Thrones kunnen ze er wat van: er worden heel wat varkens aan 't spit gesmikkeld, en de wijn vloeit rijkelijk. Het is hoog tijd dus om te kijken of ik een dag lang kan eten in stijl en hopelijk voel ik me na afloop helemaal klaar voor nieuwe moorden, expliciete seksscènes en vechtpartijen met zombies en draken.

Ik heb nog nooit gehoord van vegetariërs in Game of Thrones. Ik bereid me dus mentaal voor op een dag vol hompen vlees. Het is tien uur. Normaal gezien is het tijd voor yoghurt met banaan of een gekookt eitje. Vandaag staan er keiharde stukken zout vlees met oerdegelijk brood op het menu. Als een echte wildling scheur ik het brood met mijn blote handen en drink ik melk, waar ik weliswaar geen koe voor heb gemolken, maar wat wel lekker oers voelt in combinatie met de rest van mijn ontbijt. Ik ben helemaal klaar om een beestachtige strijd aan te gaan met draken en andere monsters, want dit ontbijt is echt heel vet (in de letterlijke zin van het woord). Vooral de bacon, die ik heb GEBAKKEN OP WILDFIRE (oké, gewoon op mijn gasfornuis).

Ik snap wel waarom iedereen zo vaak zin heeft om te vechten in de serie – met zulke beestachtige ontbijtjes móet je wel een lichte agressie gaan voelen. Met de restjes van de zwartgeblakerde bacon nog tussen mijn tanden, kijk ik vol goede moed uit naar wat de rest van de dag me gaat brengen.

Het ziet er misschien wat treurig uit, maar vergeet niet dat je van vlees echt ontzettend vol gaat zitten. Mijn strijdlust is na de lunch dan ook verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor een lichte afterlunchdip die ik normaal gesproken na een middagcroissantje niet heb. Het perfecte moment dus om de eerste aflevering aan te zetten, en mijn middageten op de bank te gaan verteren. Ik besluit de melk ook te vervangen door wijn, omdat veel personages niet vies zijn van nu en dan een flinke slok alcohol. Ik kruip in de rol van luie koningin die anderen voor zich laat vechten en zich laat bedienen.

Zit ik al een beetje in de Game of Thrones-sfeer? Ja. Maar dat komt momenteel vooral door mijn volle maag en vleesmoeheid, waardoor ik op de bank plof en er een uur lang niet meer af kom. Daarbij heeft wijn bij de lunch ook een ander effect op de mens dan een simpel kopje koffie. Misschien is het overmatig alcoholgebruik wel een van de redenen dat iedereen elkaar de hele tijd wil afmaken in de Seven Kingdoms. Draken kan je waarschijnlijk ook beter dronken te lijf gaan.

Oké, oké, dat is een muffin en geen authentiek lemoncakeje. Ik ben vooral heel blij dat ik even vleesloos kan eten. Zonder grappen: dadels zijn dus echt heel erg smerig. Maar een echte Khaleesi kan nu eenmaal niet gezien worden met een zakje naturel chips, dus hou ik het met tegenzin bij deze enorme rozijnen. Naast het feit dat ik me erger aan de vieze droge velletjes, snijd ik eerst elke dadel panisch open uit pure doodsangst er fruitvliegjes in te vinden. Misschien dat dit is hoe het voelt om overal complottheorieën te zien – hoe kan je in godsnaam rustig een hapje eten als mensen er continu op uit zijn je een kopje kleiner te maken? Geen geruststellende gedachte, en daarom ben ik extra dankbaar voor het feit dat er tussen mij en de Seven Kingdoms een ondoordringbaar televisiescherm zit. Heerlijk, die afstand tussen mij en de Hound, Cersei en Little Finger (iedereen ook zo bang dat hij iets vreselijks gaat doen dit seizoen?). En de White Walkers. En de draken. En die nare ziektes.

Deze maaltijd is absoluut de kroon op mijn werk, al heb ik er vrij weinig voor hoeven doen (ik heb de kip kant-en-klaar gekocht). In de Seven Kingdoms zijn geen magnetrons, dus snel een aluminium bak lasagne opwarmen, is niet mogelijk. Deze kip van 't spit met brood en druiven zou volgens mij niet misstaan in een doorsnee kasteel. De kip is lekker, de druiven doen eigenlijk al genoeg ter decoratie en ik blijf maar wijn en bier drinken. Heel chic voel ik me niet als ik mijn tanden in een kippenbil zet, maar ik heb me al neergelegd bij het feit dat ik in de wereld van Game of Thrones misschien niet tot de meest vooraanstaande familie zou behoren. Bovendien lijkt Westeros me niet echt de plaats voor een netjes gesneden kippenfiletje. Pech voor mij, want ik hou niet zo van kauwen aan botjes.

Uiteindelijk maakt het natuurlijk niet veel uit, want kip is chill en alcohol ook. Bovendien is dit een erg originele snack om te eten tijdens het kijken van een nieuwe aflevering, al is het misschien wat raar wanneer je met een groepje hebt afgesproken ("Hé, jongens! Ik heb een snack-kip meegenomen!"). Maar voor een solosessie seriekijken is dit een dikke vette aanrader.

Als je tijd te veel hebt, of onder een Game of Thrones-vrije steen hebt geleefd, is het misschien wel het beste idee om voor een intense bingesessie te gaan en alle voorgaande seizoen in een weekend of twee te kijken. Haal bakken met vlees, vaten met wijn en emmers bier in huis en je komt je kijkmarathon geheel in stijl door. Dipjes gegarandeerd, maar hé, erg veel energie heb je toch niet nodig als couch potato – al moet je wel wakker blijven om alle ingewikkelde verhaallijnen te volgen. Bon appétit!