Hoe het is om als veganist met een vleeseter te daten

Toen ik drie jaar terug veganist werd, ontdekte ik niet alleen hoe het is om doodgegooid te worden met anti-vegan-memes, maar stuitte ik ook op steeds meer artikelen die beweerden dat mijn levensstijl mijn liefdesleven om zeep zou helpen.

Zo tikten mijn Amerikaanse collega's van Munchies dat vegans behoorlijk belabberd in de datingmarkt liggen. Zij baseerden zich op een onderzoek waaruit bleek dat 34 procent van de deelnemers geen veganisten zou daten, en dat 77 procent niet bereid is om vlees op te geven voor hun partner. Om hier wat aan te doen zijn er de afgelopen jaren talloze datingsites en apps voor veganisten uit de grond geschoten, waar veganisten moeiteloos iemand kunnen vinden met dezelfde waarden en prioriteiten.

Maar in hoeverre kan je veganistische levensstijl je datingleven echt dwarsbomen? Leveren dates met 'omni's' de welbekende situaties op waarin de een vol afgrijzen toekijkt hoe de ander een bloederige steak naar binnen werkt? Of kan het juist verrijkend zijn om iemand te daten die anders in het leven staat dan jij?

Om erachter te komen welke invloed het niet eten van dierlijke producten op je liefdesleven heeft, sprak ik acht Nederlandse vegans over de grappige, nare of juist bijzondere dates die hun veganisme ze heeft opgeleverd.

Ik heb per ongeluk een onenightstand gehad met een jongen die op wilde dieren jaagt. We ontmoetten elkaar in Rotterdam, tijdens een biertje. We hadden het supergezellig en ik besloot met hem mee naar huis te gaan. Maar toen ik de volgende ochtend wakker werd en naar de wc ging, zag ik allerlei foto's van hem, poserend naast dode luipaarden.

Eenmaal terug in bed vroeg ik hem naar de foto's. Hij zei dat ze waren gemaakt tijdens zijn reis in Afrika en ging ondertussen vrolijk koffie zetten. Toen ik hem daarna vroeg waarom hij met dode dieren op de foto stond, vertelde hij me dat hij in Afrika jaagt. Hij haalde zijn mobiel tevoorschijn en begon trots nog meer jachtfoto's te laten zien. Als ik al geen kater had, dan was dat hem wel.

Ik klapte helemaal dicht. Hij vroeg of er wat was, dus toen vertelde ik hem dat ik veganist ben. Lachend reageerde hij met: "Dat meen je niet". Ik werd misselijk — niet alleen van de drank, maar ook van het idee dat ik met hem naar bed was geweest. Ik heb mijn koffie opgedronken en ben stilletjes naar huis gegaan. Er volgde nog wat appjes, hij begreep niet wat mijn probleem was. Hij stelde dat we iets gemeen hadden, omdat hij de dieren net zo mooi vond als ik.

Ik was eerst eigenlijk helemaal niet geïnteresseerd in deze jongen, maar toen ik hem eenmaal ontmoette werd ik stapelverliefd op hem, ondanks dat we in twee totaal verschillende werelden leefden. Als vleeseter respecteerde hij mijn veganistische levensstijl, maar na een tijdje werd onze verkering serieuzer en begon het aan me te knagen dat hij vlees at.

Ik vond het moeilijk om te zien hoe hij hele koeien aan het wegstouwen was, terwijl ik zo sterk in het veganisme stond. Ik wilde proberen uit te leggen waarom het me niet lekker zit en liet hem een stukje van de docu Earthlings zien. Hij vond het moeilijk om naar te kijken.

Na een tijdje kaartte ik het weer voorzichtig aan. Hij reageerde chill en beloofde dat we er thuis verder over zouden praten. Maar later die avond vuurde hij ineens op me af dat hij niemand over zich heen zou laten lopen en vlees zou blijven eten. Wat hem betreft was het over en uit tussen ons en viel er niet over te praten. Blijkbaar zat zijn liefde voor spareribs dieper dan zijn liefde voor mij.

Na een geweldige date met een veganist ben ik zelf ook veganistisch gaan eten. We leerden elkaar kennen via een online BDSM-groep. Daar praatten we over onze fetishes en ook over het veganisme. Hij sprak bevlogen en overtuigend, maar op een milde manier. Ik begon de feiten erbij te zoeken en die klonken me allemaal logisch in de oren. Ik raakte ervan overtuigd dat vegan-zijn goed is voor de aarde en je lichaam. Voor mij klopte het gewoon niet meer om een vleeseter te zijn. Toen we elkaar uiteindelijk ontmoetten, belandden we in bed. Tussen de seks door voerde hij me aardbeien en nootjes. Een van mijn grootste seksuele fantasieën was om aardbeien te eten — niet gedoopt in slagroom, maar in zijn zaad. Dat is er helaas nooit meer van gekomen.

Mijn laatste potentiële lover, een omnivoor, ontmoette ik op een housefeest. We raakten meteen bevriend. We hadden allebei liefdesverdriet en zochten steun bij elkaar door zo nu en dan af te spreken. Eerst vond ik het prima om vrienden te blijven. Maar ik wist ook dat er een leuke klik en interesse van zijn kant was. Na een jaar besloot ik hem dichterbij te laten komen en dat was niet zo slim — want toen kwamen zijn karakter en lichaamsgeur pas écht goed naar voren.

Hij dronk ongelooflijk veel zuivel en stonk daardoor verschrikkelijk. In zijn nek, onder zijn dikke bos haar, stonk hij het ergst naar zure melk. Ik kreeg er vlagen van misselijkheid door. Later ontdekte ik dat hij ook een grootverbruiker is van speed, ketamine en lachgas, maar dat buiten gezelschap gebruikte zodat het niet opviel.

Dat was niet het enige; hij had ook narcistische trekjes. Hij vertelde me dat hij nooit veganist zou kunnen worden, omdat dieren volgens hem niks voelen. En wat hij niet ziet, bestaat niet. Dat zag ik als mijn seintje om weg te gaan en nooit meer om te kijken.

Ik heb een tijdje getinderd en in mijn profiel stond expliciet dat ik veganist ben. Het lelijkste wat ik mee heb gemaakt is dat ik naar rechts werd geswiped, een match had, en dat de match vervolgens zei: "you lost me at 'I'm vegan', kbyeeeee". Ik ben op Tinder eigenlijk best vaak afgerekend op mijn levensstijl. Veel mannen openen met de opmerking dat ze veganisme wel heel extreem vinden. Of met het klassieke "lust je wel een hapje worst?" Dit soort opmerkingen kwamen overigens wel vaak van een bepaald type man. Het type dat op de foto staat met zijn pas gevangen vis, of met een tijger in een exotisch land, of op een of ander hardcore feest. Gelukkig heb ik nu een relatie met een vleeseter die het helemaal prima vindt om veganistisch te eten en graag nieuwe vegan restaurantjes met me ontdekt.

Ik ging een keer een drankje doen met een Happn-date. Na drie wijntjes begon hij te vertellen dat hij als slager heeft gewerkt en alleen kwaliteitsvlees leverde. Vervolgens legde hij in geuren en kleuren uit hoe je snel en 'pijnloos' een konijn doodt. Het mondde uit in een dikke discussie. Als je mij twee jaar terug had gezegd dat ik veganist zou worden, dan had ik je ook uitgelachen en verteld dat ik echt niet zonder bacon kan — maar dit ging voor mij wel erg ver. Het is dan ook niks geworden. Ik scheepte hem subtiel af met de smoes dat ik morgen een drukke dag voor de boeg had.

Als mannelijke veganist was het voor mij hardcore tinderen geblazen. Tijdens mijn transitie van vegetariër naar veganist ben ik op veel dates geweest en heb ik veel leuke dingen meegemaakt. Zo had een meisje een vegan maaltijd klaargemaakt op onze eerste date. In het begin voelde ik me vaak gediscrimineerd als veganist. Het zwarte schaap. Mensen hebben al snel hun woordje klaar als je iets over veganisme zegt. Maar ik gedraag me niet als een übermensch en mensen respecteren dat. Nu durf ik best te stellen dat, als het op daten aankomt, vegan-zijn altijd in je voordeel werkt als man.

Ik ben zelf een vrij 'relaxte' vegan, of doe in ieder geval erg mijn best om dat te zijn. Ik vind het naar om mensen vlees te zien eten, maar ik zal niet snel zeggen dat mensen dat niet mogen doen. Mijn vleesetende ex maakte daar dankbaar gebruik van.

Hoewel hij thuis vaak vegan met mij at, vond hij ook het leuk om regelmatig met me uit eten te gaan. Als we uit eten ging wilde hij graag vlees, omdat het een speciale gelegenheid was en hij het zelf niet vaak klaarmaakte. Nu is het al moeilijk om een restaurant te vinden dat zowel vlees als fatsoenlijke veganistische opties heeft, dus gingen we vaak naar een niet-vegan restaurant waar ik het met een bord friet en sla moest doen, omdat hij graag 'keuzevrijheid' wilde. En mijn keuzevrijheid dan?

Ik heb dit een lange tijd volgehouden, maar toch vond ik het echt naar om op onze romantische avondjes toe te moeten kijken naar hoe hij hompen vlees wegwerkte. Toen hij een keer een druipende cheeseburger zat te verorberen en ik iets teveel bier ophad, kon ik het niet meer aanzien. Ik begon tegen hem aan te huilen over hoe vervelend ik het vond. Hij beloofde dat hij het nooit meer zou doen, maar een week later begon hij er toch weer mee.

*Deze naam is gefingeerd. Omslagfoto via Flickr.