Leven als goden in Suriname met de drie tieners van Yung Gods

Check al onze verhalen en video’s over festivals op deze pagina.

Ik voel me oud. Vorige week ging ik door mijn rug omdat ik moest niezen, en die vijf blikjes bier van gisteren waren er genoeg om mezelf vandaag te vervloeken. Tot overmaat van ramp zit ik in een Kantonees restaurant in het toeristisch epicentrum van Amsterdam met drie tieners die ik nauwelijks kan verstaan. De betekenis van de flarden Smibanees – de taal van hiphopcollectief SMIB – die ik opvang ontgaat me soms compleet. Als ik weer eens om de betekenis van een woord moet vragen, zeggen ze lachend dat het niet erg is.

De reden dat ik Fosa, Loopey en Nodda (allemaal onder de twintig jaar) heb uitgenodigd om een hapje te eten in Oriental City is omdat zij, de Yung Gods, de nieuwe lichting van SMIB vormen. Ook zijn ze de toekomst van festivals – als artiesten en als bezoekers. Een boeking op Lowlands of Woo Hah! stond dit jaar nog niet op de planning, maar het kan niet lang duren voordat de moshpits die ze overal bouwen met hun trouwe volgers gaan opvallen.

Bovendien hebben ze een paar dagen voor ons interview een plaat uitgebracht en hadden ze een bescheiden hit met 20 CM, een grimmige banger. Dat album, Project YG, staat vol nummers die misselijkmakend muzikaal zijn voor een stel gasten die hier misschien net drie jaar mee bezig zijn. Dat mag gevierd worden: de ladingen gebakken rijst, gefrituurde garnalen, vegetarische loempia’s, kruidige kipfilet en Fanta die vandaag op tafel staan, zijn een poging om met de jongens een avondje te leven als God in Frankrijk. “Dat gezegde ken ik niet,” zegt Fosa eerlijk. Mijn eetplannen zijn weer eens te conceptueel – te lang nadenken over dingen is een symptoom van ouderdom.

Als ik ze uitleg wat het betekent, kunnen ze zich er wel in vinden. Met een kleine aanpassing dan wel: “Leven als God in Suriname,” voegt Fosa toe. Ze vinden alle drie dat ze wel een goed, onbezorgd leven leiden. Ze wonen tenslotte allemaal nog bij hun ouders. “Iedereen heeft weleens stress, maar ik niet zo vaak,” legt Fosa uit.

“Ik ben jong, ik heb onderdak, ik krijg eten. Als je bijvoorbeeld dakloos bent en je gebruikt andere drugs dan wij, harddrugs, dan heb je stress. Je moet aan die shit komen, en je hebt geen huis, geen geld, geen familie.” Loopey weet heel goed wat hij het leukst vindt aan jong zijn: “Je bent vrij, want je hebt nog geen kinderen.”

Wie blijkbaar wel al drie kinderen heeft, is Ray Fuego. “Hij is voor ons op muzikaal gebied een vader, een voorbeeld,” zegt Nodda. “Hij leert ons veel,” zegt Fosa. “Dat we trouw moeten blijven aan de culture. Anderen hebben alleen de swag van SMIB overgenomen en zijn daarna weer weggegaan.” Ray was degene die de jongens bij elkaar bracht. Loopey ging al een tijdje om met Fosa en haalde hem over om een keer te rappen. Ray zag ook iets in Nodda, en introduceerde hem aan de jongens tijdens een clipshoot. “Ik kende ze niet eens en het klikte niet gelijk,” herinnert Nodda zich. “En wij dachten: wie is deze kill?" reageert Fosa. “Hij komt zomaar in onze clip? No, man. Maar uiteindelijk zijn we goede vrienden geworden.”

Die vriendschap leidde vorig jaar tot een show op Appelsap. In hun reclamecampagne bracht het Amsterdamse festival een eerbetoon aan oude legendarische hiphopalbums. Jonge, hedendaagse rappers werden afgebeeld als artiesten van generaties ervoor: Leafs als 50 Cent op de cover van Get Rich or Die Tryin’, Jacin Trill als André 3000 ten tijde van Stankonia, en Fosa en Loopey als… “Iets van LA Cool J ofzo?” denkt Loopey hardop. “We zaten in elk geval op een auto,” vult Fosa aan. Met het risico als een ouwe lul te klinken vertel ik ze dat het Unfinished Business van EPMD moest voorstellen. “We houden ons niet zo bezig met oude hiphop. Dat zouden we wel meer moeten doen,” zegt Fosa. “Praat voor jezelf,” lacht Nodda.

De Yung Gods willen niet in het verleden blijven hangen, en richten zich vooral op de toekomst. Fosa tweette een tijdje terug dat hij voor het jaar 2020 met minimaal een stapel van vijfduizend euro aan biljetten zijn school binnen wil wandelen om dat geld vervolgens te tellen. Nodda draagt tijdens het interview zes elastieken armbandjes om zijn pols. “Ik neem er elke keer eentje af als ik die om een stapel geld kan doen.” Dit jaar moet zijn pols al vrij zijn. Loopey draagt twee gouden kettingen, maar daar hoeven er niet meer bij te komen. “Bij welvaart verdwijnen de chains. Je moet zakelijk komen. Een baas-uitstraling,” legt hij uit.

Zelf had ik voor mijn twintigste veel minder ambitieuze plannen, maar ik heb wel meer dan zes elastieken bandjes kunnen vullen met wat nu een studieschuld is. Waar Yung Gods ouder worden associëren met meer financiële draagkracht, is mijn ervaring met volwassen worden er vooral eentje van financieel uitgebuit worden door de Belastingdienst. Nodda is in elk geval niet bang om oud te worden: “Alles wat ik nu doe, blijf ik doen tot ik doodga”, zegt hij. “Behalve roken en drinken. Ik kijk altijd vooruit, nooit terug. Niemand mag terugvallen in oude manieren.”

Fosa moet hoesten. Ik denk eerst dat hij in z’n loempia stikt, maar hij is een beetje ziek. De nacht ervoor zaten ze in de studio met Milli On Go, de producer van onder anderen Jacin Trill. “De sessie duurde tot vier uur ‘s nachts en het openbaar vervoer reed niet meer,” vertelt Fosa. De beatmaker bood aan om ze met de auto naar huis te brengen, maar Fosa zei uit beleefdheid dat ze wel zouden lopen. Die wandeling duurde bijna een uur en heeft hem veel gezeik met Loopey en Nodda opgeleverd, plus een kleine verkoudheid. Ruzie maken ze nooit echt. “We hebben weleens discussies, maar zijn nooit een hele dag boos op elkaar.”

Op veel vlakken zijn Yung Gods een stuk volwassener dan hun leeftijd zou suggereren. Ze halen van de opbrengsten van hun shows soms boodschappen voor hun moeder, ze willen minder negatieve muziek maken om een voorbeeld te zijn voor hun leeftijdsgenoten, doen zonder te mokken een freestyle voor hun klasgenoten als die erom vragen, nemen zich voor om te minderen met lean, en willen in tegenstelling tot de meeste pubers hun ouders trots maken.

Wel hebben ze regelmatig felle discussies over de correcte drip: zo moet een schoen minimaal tweehonderd euro kosten en werd Fosa afgelopen zomer door zijn vrienden gepest omdat hij merkloze schoenen had gekocht. Maar, zoals Loopey al uitlegde: dit soort prioriteiten verdwijnen bij welvaart. Dat moet dit jaar nog komen, wat ze minder dan zes maanden geeft om Nederland over te nemen met hun muziek en energieke shows. Als ze op deze manier doorgaan, moet dat makkelijk lukken voordat ze oud zijn.

Luister hieronder naar 'Project YG':