deze antwerpse creatievelingen drukken hun stempel op de stad

Als je het over Antwerpen als creatieve stad hebt, kun je eigenlijk niet om de Antwerpse zes heen: het groepje grensverleggende modeontwerpers, waaronder Ann Demeulemeester en Dries van Noten, dat in de jaren tachtig na hun afstuderen aan de Antwerpse Modeacademie de stad op de kaart zette. Die ontwikkeling zet zich nog altijd voort, want elk jaar studeert er weer een nieuwe lichting veelbelovend talent af aan de befaamde modeschool. Maar ook buiten de modeacademie heeft de stad veel te bieden.

Omdat er steeds meer Antwerps talent op onze radar verscheen, besloten we dat het hoog tijd was om er eens een kijkje te nemen en een aantal van deze creatievelingen te spreken over hun thuisstad. Een warm creatief nest, zo ontdekten we al gauw: klein genoeg om dwars doorheen te wandelen, maar groot genoeg om steeds iets nieuws te ontdekken. Of zoals stylist Pholoso Selebogo het omschrijft: “Voor zo’n relatief kleine, volgens sommigen soms zelfs slaperige stad, is het indrukwekkend dat hier zoveel creatievelingen zijn die mooie dingen maken.”

Samen met de Belgische fotograaf Victor Pattyn gingen we op bezoek bij jong lokaal talent, waar we waarschijnlijk nog veel van gaan horen.

i-D: Wat is je wens voor de toekomst van mode?
Florentina Leitner: Dat het allemaal wat trager gaat. Dat er minder wordt geproduceerd, dat de kwaliteit beter wordt en dat het op een duurzamere manier gebeurt.

Wat is nu de grootste uitdaging voor jonge creatievelingen?
Een eigen plekje vinden. Er zijn zoveel ontwerpers, fotografen en andere makers die hun werk online laten zien, dat het soms lastig is om op te vallen.

Wordt je werk beïnvloed door de stad?
Zeker. Ik wandel graag door de stad met mijn vriend, fotograaf en filmmaker Marnik Boekaerts, op zoek naar mooie locaties voor nieuwe projecten. Het is een manier om te ontstressen, en als ik thuiskom zit ik vaak vol nieuwe ideeën.

Wat mag je niet missen als je een dag in Antwerpen bent?
Als je geluk hebt en de zon schijnt, ga dan naar het Middelheimpark. Daar staan prachtige sculpturen. Als het regent, ga dan op kledingjacht bij Labels Inc of Rosier41, of naar de winkels van Dries van Noten en Ann Demeulemeester. Of naar kunstruimte Extra City, dat is een van mijn favoriete plekken.

Wanneer ben je begonnen met rappen?
Angela: Ik ben altijd verliefd geweest op rapmuziek. In 2016 begon ik mee te doen aan open mics en daarna bleef ik teksten schrijven en beatmakers contacteren. Uiteindelijk maakte ik zo mijn eerste ep Ghetto Mami vol.1.

Hoe beïnvloedt Antwerpen je werk?
Ik ben opgegroeid in Linkeroever. Een ‘lil hood’ vol talent en vreugde, hechte families, maar ook struggles. Nu woon ik in het centrum waar niet veel gaande is, maar alles wel dichtbij is.

Welk advies zou je aan meisjes geven die rapper wil worden?
Durf het te doen. Blijf schrijven, doe mee aan open mics, doe je onderzoek, contacteer mensen, zoek studio’s. Wacht op niemand!

Wat is het beste advies dat je tot nu toe hebt gekregen?
Dat ik de tijd moet nemen en moet genieten, maar tijdens het genieten ook alert moet blijven.

Waar vul je je dagen mee?
Timo Sassen: Ik run mijn modelabel, timosassen, en verder hou ik van eten, bloemen, horrorfilms, mijn lief en het strand.

Welk advies zou je iemand geven die modeontwerper wil worden?
Volg je eigen goesting, zet alle regels uit je hoofd en blijf bezig. Ik heb nooit een mode-opleiding gedaan en heb mezelf alles aangeleerd. Er is geen enkele reden dat jij dat niet zou kunnen.

Wat is tegenwoordig de grootste uitdaging voor jonge creatievelingen?
Relevant blijven.

Wat wens je voor de toekomst van mode?
Meer diversiteit en originaliteit. Een viering van alle maten, kleuren, genders, gemeenschappen en overtuigingen. Ook zou ik graag zien dat modelabels collecties creëren die vanuit het hart komen en niet een exacte kopie van wat een ander label doet. Fuck trends, you do you.

Wat denk je dat mensen niet verwachten van Antwerpen?
Het zware tekort aan pinautomaten.

Was het altijd al je droom om in de mode te werken?
Pholoso Selebogo: Ik heb nooit anders gewild. In het eerste schetsboek dat ik ooit had begon ik direct jurken te tekenen. Ik droomde ervan om ontwerper te worden voor de Spice Girls.

Wat is tegenwoordig de grootste uitdaging voor jonge creatievelingen?
Dat het in deze industrie vaak nodig is om gratis werk te leveren om überhaupt een carrière te starten. De mode-industrie heeft niet altijd genoeg respect voor creativiteit en de tijd die erin geïnvesteerd wordt. Daardoor blijft het soms een onzekere industrie.

Hoe zou je jouw generatie omschrijven?
Fragiel en zelfingenomen, maar ook ambitieus.

Wat mag je niet missen als je een dag in Antwerpen bent?
Een wandeling door het smalste straatje, de Vlaaikensgang, en dan fantaseren dat je in de Middeleeuwen bent. Ik vind het Middelheim Openluchtmuseum ook speciaal. Verder: het uitzicht vanaf het Museum aan de Stroom en dan een snack bij Frituur Nr1 tussendoor.

Waar heb jij het druk mee?
Farah El Bastani: Ik ben fulltime stylist voor artiesten als Baloji, Lil Kleine en Emma Bale, ik maak campagnes voor merken en editorials voor tijdschriften.

Heb je altijd al in de mode willen werken?
Een creatieve baan kwam eigenlijk nooit in me op, misschien omdat het in ons Marokkaanse gezin nooit echt een standvastige toekomst leek. Maar toen ik tijdens mijn studententijd een keer werd gevraagd om de styling te doen voor een fotoshoot wist ik niet wat ik meemaakte. Ik was altijd al bezig met mode, maar op dat moment besloot ik om na mijn studie rechten voor styling te gaan.

Wat wens je voor de toekomst van mode?
Dat we allemaal bewuster worden. Ik hou van trends, maar het vreet aan me dat er om de drie weken wel een nieuwe is. Het afgelopen jaar ben ik dan ook bewuster gaan kopen. We kunnen er niet meer omheen dat de mode-industrie veel te vervuilend is. Het begint bij onszelf om daar iets aan te veranderen.

Hoe beïnvloedt de stad je werk?
Het is een grote mengelmoes van verschillende soorten mensen in alle kleuren en maten. Mijn eigen stijl is een weerspiegeling van deze prachtige chaos.

Wat mag je niet missen als je een dag in Antwerpen bent?
Philips Biscuits, een kleine koekjeswinkel met de beste koekjes ter wereld.

Wanneer ben je begonnen met dj’en?
David Mizero: Op mijn zeventiende ging ik bij de legendarische Club Petrol (die in 2016 sloot) werken. Daar ontdekte ik elektronische muziek. Ik begon platen te verzamelen en te luisteren naar mixes van andere dj’s. Later begon ik met vrienden zelf events te organiseren en om kosten te sparen zetten we onszelf op de line-up. Toen ik vier jaar geleden in Berlijn woonde kreeg ik steeds meer erkenning voor mijn dj-skills en werd ik vaker geboekt.

Wat hoop je voor de toekomst van het nachtleven in Antwerpen?
De gemeente zou meer mogen inzien dat in de nacht cultuur bruist. Het nachtleven is een voedingsbodem voor jong talent, artiesten en ondernemers. Voor een kleine stad als Antwerpen doen we het muzikaal gezien goed, maar we kunnen dit nog veel verder uitbouwen. Ondersteuning vanuit de overheid zou daarin handig zijn.

Met welke artiest zou je graag samen willen draaien?
Tegen een set met Mr. Scruff of Gilles Peterson zeg ik geen nee.

Wat is volgens jou tegenwoordig de grootste uitdaging voor jonge creatievelingen?
Eigen zijn. Je wordt constant aan zoveel input blootgesteld. Het is de kunst om die input te gebruiken voor je eigen creativiteit, maar ook nog helemaal jezelf te zijn.

Wat doe je in het dagelijkse leven?
Fabian Verbeke: Op dit moment werk ik voornamelijk aan de eerste collectie van PLUSTHIRTYTWO – een collectief van Antwerpse creatieven. Het worden vijf afzonderlijke drops op verschillende locaties in Antwerpen, Parijs en Tokio. De collectie is niet online beschikbaar, dus je moet het echt persoonlijk komen halen op het juiste moment, op de juiste plaats.

Kun je wat meer over jullie collectief vertellen?
+32 begon als iets wat we met vrienden in het buitenland gebruikten als we het over België hadden. Dat was lang voordat mensen ons als collectief begonnen te zien. Omdat we elkaar al zo lang en goed kennen ontstond het eigenlijk organisch, als manier om elkaar te supporten en samen te werken. Het is uitgegroeid tot een platform waarop we alle disciplines waarin we actief zijn combineren. Zo bestaan we uit creative directors, fotografen, graphic designers, stylisten, modellen en dj’s. We werken vaak samen aan opdrachten.

Als je jouw generatie in een woord moet omschrijven:
Ambitie.

Hoe heeft Antwerpen je werk beïnvloed?
Hier heb ik mijn partners in crime leren kennen. Zonder hen zou ik niet zijn waar ik nu ben.

Wat vind jij van de creativiteit in Antwerpen?
Antwerpen heeft een actieve en uitgebreide scene, maar omdat de stad zo klein is kent iedereen elkaar wel. Dat maakt mensen hier onderling heel supportive.